Deel 5 van onze vakantie 2012. Voor deel 4 klik op: Verwaaid in de Kleine Belt.
Voor de derde week van onze vakantie werd goed weer voorspeld. Oostelijke winden en geen buien meer. In de week daarna wisselvallig weer. Wij kozen daarom om in week drie van de Oostzee naar Lauwersoog terug te varen. We hadden dan nog een week over voor de tocht naar Ketelhaven.
Eindelijk mooi weer op de Oostzee.
Op zondag 22 juli verlieten wij Kappeln aan de Schlei voor een tocht naar Kiel. Prachtig zeilweer deed vele slechte dagen vergeten. We wilden havens blijven aandoen waar we nog niet geweest waren. Deze dag werd dat Kiel-Wik. Een stille verenigingshaven naast de marinehaven. Maar wel bijzonder, die grote grijze vloot naast je. En om 07:00 uur 's ochtends: Vlag hijsen (in de marinehaven). Dan klinkt er door de omroepinstallaties een commando, gevolgd door een marsmuziekje. Op alle boten hijst men dan de Duitse driekleur. Om 08:00 uur 's avonds het strijken van de vlaggen op de zelfde wijze. Bijzondere momenten!
Bij de marine in Kiel.
De haven Kiel-Wik ligt ook vlak bij de sluis naar het Nord-Ostsee-Kanal. Dat nodigt uit voor een wandeling naar de eerste Hochbrücke. Vanaf die brug heb je een prachtig uitzicht over het Nord-Ostsee-Kanal, het sluizencomplex en de Kieler Förde.
Zou deze wel in die sluis passen? Kiel-Holtenau
Die sluis is groter dan gedacht. Kiel-Holtenau, 's ochtends 08:00 uur
Wij vertokken de volgende ochtend om 07:30 uur en konden gelijk aansluiten bij een vrachtschip in de grote sluis. Later hoorden we dat andere boten na ons vier uur (!) moesten wachten. Wat een mazzel. Wij voeren naar Rendsburg om daar te tanken en eten in te slaan. Ook om nog even lekker te ontspannen, want de volgende dagen werden lange dagen.
De haven van Regatta-Verein Rendsburg.
Hoogwater rond de klok van zes betekent in Brunsbüttel aan het einde van de middag gelijk door de sluis naar Cuxhaven. In Cuxhaven hebben we de Americahaven uitgeprobeerd. Wat zal ik daarover meedelen. Men zegt: Altijd plek. Maar de haven lag bijna vol. Veel passanten uit Nederland. Je ligt er rustig, maar van slapen komt niet veel als er een vrachtschip stenen ligt te lossen gedurende de gehele nacht!
Mediterrane sfeer op het Nord-Ostsee-Kanal.
De volgende dag vroeg de Elbe af. Opvallend was de geringe ebstroom. Ligt dit aan het doodtij, rond het eerste kwartier? Ik weet het niet. Daardoor kwamen wij wel tijd te kort voor aankomst rond hoogwater te Norderney. Alleen op de motor lopen wij niet meer dan 5 knopen. In de plaats van Norderney kozen wij voor een stop in Accumersiel. Wij vreesden drukte op het eiland Langeoog en Accumersiel is niet veel verder weg. Beide havens worden bereikt via het zeegat Accumer Ee tussen de eilanden Baltrum en Langeoog. De Accumer Ee is smal en ondiep, zoals ook andere zeegaten tussen de Duitse waddeneilanden. De betonning was goed in orde, maar de lijn van de tonnen was sterk verspringend. Goed opletten dus. Wij maten bij hoogwater 4 m diepte. Bij eb staat hier dus erg weinig water. De geul naar de haven van Accumersiel is eveneens niet diep. De haven zelf houdt ook weinig water. In- en uitlopen dus bij minimaal half tij. We lagen er rustig en konden een lekker visje eten in de Fisch-Imbiss. De volgende ochtend weer vroeg uit de veren. Nu bleek dat er die nacht een stevige wind had doorgestaan. Ik had er al rekening mee gehouden, maar de vanuit het noorden binnenlopende zee bouwde op de ondiepte in de Accumer Ee aardig op. Onze boot had er geen moeite mee, maar ik heb mensen zien omkeren.
Uitzicht over het wad vanuit Accumersiel.
De tocht kreeg nog een heftig vervolg. Op zee bleek een ruwe zee schuin achter in te lopen. Een letterlijk misselijk makende zee. De achterlijke wind hield het schip niet zijdelings vast en we rolden flink. De schipper kan daar niet zo tegen. De vissen kregen wat mee. Pas bij de ton Riffgat konden we een betere koers varen en de zeeziekte was op slag over.
Het zeegat uit!
Ook ter hoogte van het Riffgat hoorden we een noodoproep. Iets wat wij nog niet eerder meemaakten. Een Mayday van een Nederlands jacht. Door de afstand had ik geen goede ontvangst. Het Mayday-relay van andere schepen was echter zeer duidelijk. Een echtpaar, beiden 54 jaar, wilde de Accumer Ee op. Het 7 m lange schip met zwaardkiel raakte een zandbank en de boot sloeg lek. Het echtpaar is gered door een Duitse visser, hun boot zonk. Deze zeegaten zijn gevaarlijker dan de zee zelf. Maar ik weet natuurlijk niet wat er precies speelde. De oproep kwam kort na laag water. Door dit voorval vergeten we deze dag niet meer.
Wij kwamen op 26 juli goed aan op Borkum. Ondanks de eerdere zeeziekte liet ook de schipper zich de maaltijd bij restaurant Baalmann goed smaken! We konden de volgende dag genieten van een heerlijke ochtendtocht naar Lauwersoog.
Avondsfeer in Dokkumer Nieuwe Zijlen.
Lauwersoog betekent altijd een beetje bijkomen en afscheid nemen van de zee. Ook weer van het goede weer! De resterende dagen kregen we de ene na de andere bui over ons heen. Alleen op woensdag kwam de zomer even terug.
Zomer in Friesland. Langs Warga.
Het was een vaarvakantie met regelmatig te harde wind en regen. Ondanks die wisselvalligheid is de vakantie erg goed bevallen. Aanpassen aan de omstandigheden blijft het beste. En op de wal is zoveel te zien!
Maar of we de boot nogmaals lang van te voren wegbrengen? Nu denk ik van niet. Het kost heel wat moeite en de boot is lange tijd weg. Op een zaterdag naar de haven rijden, al is het alleen maar om op de boot te zijn. Dat heb ik in de tijd voor de vakantie gemist. Dat ga ik nu nog even inhalen. En in volgende jaren? Dat zien we dan wel weer.
