Inmiddels staat ons scheepje in Elburg al weer drie weken binnen. De firma Klaver is gisteren begonnen met het spuitwerk. De eerste lagen voorlak zijn aangebracht. Het oppervlak wordt later nogmaals geschuurd en bijgewerkt. Daana volgen de toplagen in keur.
De plaatjes van vandaag:
"Lady in white....."
De firma Loedeman heeft de kuipbankjes klaar. Deze zijn nu even los geplaatst en pasklaar gemaakt.
Ik krijg nu al weer zin in het vaarseizoen!
Klik hier voor deel 1
Klik hier voor deel 2
Code oranje! Buiten een sneeuwstorm, binnen is het lekker warm. Zeker ook in de schildershal in Elburg. In deze week zijn alle slechte plekken bloot gelegd en is men begonnen met schuren, vullen, schuren......
Na de Amerlock 400 epoxy primer (zwart) wordt eerst een vullaag EUP plamuur aangebracht (roze). Daarna volgt nog afwerkplamuur.
In de kuip is het motorluik verwijderd. De opening is dichtgezet met een plaat hout. In de (nu zwarte) gleuf zitten twee openingen voor de afwatering. De kuip heeft hiermee in totaal 6 loospunten. Voorafgaand aan de montage moet ik hier nog een foto maken met het zicht op de motor, dat zie je anders nooit meer.
Naschrift 2 februari 2013: Die foto vindt u terug onderaan het bericht: De motorkamer
Op deze plek geen anker meer.
Het mooie aanzicht is er nu wel even af. Na het behandelen en opvullen van de slechte plekken wordt de romp geheel glad geplamuurd en geschuurd. Dan volgt het spuitwerk, maar zover zijn we nog niet.
Het onderwaterschip was in 2008 behandeld. Deze krijgt alleen een nieuwe laag antifouling.
Bij Loedeman zijn de bankjes uit Teak bijna klaar. Houtbewerking is en blijft een fantastisch vak!
En thuis is er ook wat te doen. De nagelbank blijft blank gelakt. Ik zou ook zonder kunnen, maar iets moet nog herinneren aan de oude zeilvaart.
Klik hier voor deel 4Onze motorsailer wordt in Elburg flink onder handen genomen. Zoals al in deel 1 vermeld verandert kleur en naam. Om een eerste indruk te geven hierbij de tekening van de nieuwe kleurindeling en daaronder de oude indeling.
De oude kleur blauw, Mauritius Blue (International 018), leek bij matig licht, zeker in combinatie met de witte band, bijna zwart. Die combinatie deed mij altijd denken aan de oorlogschepen uit de tijd van de (Forever) Vliegende Hollander ....
Daarom nu één tint lichter.
Ik heb ook gekozen voor zo weinig mogelijk kleurovergangen. Elke kleurovergang geeft bij onderhoud extra werk. De kleur van de bovenbouw laat ik daarom aanbrengen tot dekhoogte. De witte bies boven de waterlijn blijft, maar met een kleurovergang minder.
De nieuwe kleur van de romp wordt Carinthia Blue (AWL Grip H 5342)
De kleur van de opbouw blijft ongeveer gelijk, Oyster White (AWL Grip H 8139)
Op de volgende afbeelding een vergelijk.
En dan het beeldverslag van vandaag:
Alle afneembare onderdelen zijn verwijderd. Bij de schootrail was dat niet goed mogelijk. De schootrail is bevestigd met bouten. De bijbehorende moeren zijn niet meer bereikbaar. De rail blijft daarom zitten. Om overal bij te kunnen moet het motorluik ook nog weg.
Na het verwijderen van de onderdelen wordt elke roestvorming grondig weggeslepen:
De kaalgeslepen plekken worden eerst met een roestwerende epoxyprimer behandeld. Hiervoor is Amerlock 400 gebruikt. Door de kleur van dit goedje is de opbouw nu een zwart-bonte verschijning:
Ondertussen wordt er bij de buren gewerkt aan het teak uit de kuip. De bankjes krijgen een nieuw teakdek en worden 5 cm hoger. Dat laatste om al zittend beter zicht naar voren te hebben.
Een stalen boot blijf je schilderen. Dat is niet zo erg, als de basis maar goed is. Jaarlijks beschadigingen en enkele roestplekjes bijwerken is goed te doen. Het wordt erger als de lak aan het einde van de levensduur is. Dan zijn grotere oppervlakken aan de beurt, misschien wel de hele boot. Dat is nu het geval bij onze motorsailer. In juni ontdekte ik al verbrokkeling van de lak. Na een zomer op zout water werd nog duidelijker dat we niet aan een grote schilderbeurt ontkwamen. De grote vraag is dan: zelf doen of laten doen. Zelf doen vraagt veel tijd, laten doen is kostbaar. Veel tijd hebben we nog niet. En we hebben ook geen ploeg kennissen klaar staan die wel even een maand lang gaat schilderen. Met zelf doen is de kwaliteit van professioneel schilderwerk ook niet te benaderen. Dus dan toch maar een offerte aangevraagd. Vervolgens vraag je je wel drie keer af waarom je aan een stalen boot begonnen bent ....
Maar na enige bedenk- en gewentijd kwamen we tot de conclusie dat nu investeren jarenlang veel minder werk en veel meer vaarplezier betekent. Uiteindelijk hakten we de knoop door en staat de boot nu binnen bij Klaver in Elburg.
Als er dan toch geschilderd wordt: Dan maar gelijk in de door ons gewenste kleuren. En dan die naam: Forever..... We gaan zeker nog een tijdje door, maar voor altijd? Daar geloven we niet in. En bijgelovig zijn we trouwens ook niet, dus een andere naam moet kunnen. En de naam wordt Neeltje. Lekker oud-Hollands, past wel bij ons "klompje". En er is nog een reden voor, maar die vertel ik hier niet.... Volgende keren meer over de nieuwe kleur en de naamswijziging, maar nu eerst wat plaatjes van vandaag:
Alles moet van het staal af, ramen, rails, lieren, noem maar op.
De boot wordt kaal.
De kuipbanken zijn verwijderd. Deze krijgen bij de firma Loedeman een nieuw teakdek. (De werkplaatsen van Klaver en Loedeman staan in Elburg naast elkaar) Loedeman verzorgt ook de demontage en de montage van ramen en andere onderdelen.
Deel 5 van onze vakantie 2012. Voor deel 4 klik op: Verwaaid in de Kleine Belt.
Voor de derde week van onze vakantie werd goed weer voorspeld. Oostelijke winden en geen buien meer. In de week daarna wisselvallig weer. Wij kozen daarom om in week drie van de Oostzee naar Lauwersoog terug te varen. We hadden dan nog een week over voor de tocht naar Ketelhaven.
Op zondag 22 juli verlieten wij Kappeln aan de Schlei voor een tocht naar Kiel. Prachtig zeilweer deed vele slechte dagen vergeten. We wilden havens blijven aandoen waar we nog niet geweest waren. Deze dag werd dat Kiel-Wik. Een stille verenigingshaven naast de marinehaven. Maar wel bijzonder, die grote grijze vloot naast je. En om 07:00 uur 's ochtends: Vlag hijsen (in de marinehaven). Dan klinkt er door de omroepinstallaties een commando, gevolgd door een marsmuziekje. Op alle boten hijst men dan de Duitse driekleur. Om 08:00 uur 's avonds het strijken van de vlaggen op de zelfde wijze. Bijzondere momenten!
De haven Kiel-Wik ligt ook vlak bij de sluis naar het Nord-Ostsee-Kanal. Dat nodigt uit voor een wandeling naar de eerste Hochbrücke. Vanaf die brug heb je een prachtig uitzicht over het Nord-Ostsee-Kanal, het sluizencomplex en de Kieler Förde.
Zou deze wel in die sluis passen? Kiel-Holtenau
Wij vertokken de volgende ochtend om 07:30 uur en konden gelijk aansluiten bij een vrachtschip in de grote sluis. Later hoorden we dat andere boten na ons vier uur (!) moesten wachten. Wat een mazzel. Wij voeren naar Rendsburg om daar te tanken en eten in te slaan. Ook om nog even lekker te ontspannen, want de volgende dagen werden lange dagen.
Hoogwater rond de klok van zes betekent in Brunsbüttel aan het einde van de middag gelijk door de sluis naar Cuxhaven. In Cuxhaven hebben we de Americahaven uitgeprobeerd. Wat zal ik daarover meedelen. Men zegt: Altijd plek. Maar de haven lag bijna vol. Veel passanten uit Nederland. Je ligt er rustig, maar van slapen komt niet veel als er een vrachtschip stenen ligt te lossen gedurende de gehele nacht!
De volgende dag vroeg de Elbe af. Opvallend was de geringe ebstroom. Ligt dit aan het doodtij, rond het eerste kwartier? Ik weet het niet. Daardoor kwamen wij wel tijd te kort voor aankomst rond hoogwater te Norderney. Alleen op de motor lopen wij niet meer dan 5 knopen. In de plaats van Norderney kozen wij voor een stop in Accumersiel. Wij vreesden drukte op het eiland Langeoog en Accumersiel is niet veel verder weg. Beide havens worden bereikt via het zeegat Accumer Ee tussen de eilanden Baltrum en Langeoog. De Accumer Ee is smal en ondiep, zoals ook andere zeegaten tussen de Duitse waddeneilanden. De betonning was goed in orde, maar de lijn van de tonnen was sterk verspringend. Goed opletten dus. Wij maten bij hoogwater 4 m diepte. Bij eb staat hier dus erg weinig water. De geul naar de haven van Accumersiel is eveneens niet diep. De haven zelf houdt ook weinig water. In- en uitlopen dus bij minimaal half tij. We lagen er rustig en konden een lekker visje eten in de Fisch-Imbiss. De volgende ochtend weer vroeg uit de veren. Nu bleek dat er die nacht een stevige wind had doorgestaan. Ik had er al rekening mee gehouden, maar de vanuit het noorden binnenlopende zee bouwde op de ondiepte in de Accumer Ee aardig op. Onze boot had er geen moeite mee, maar ik heb mensen zien omkeren.
De tocht kreeg nog een heftig vervolg. Op zee bleek een ruwe zee schuin achter in te lopen. Een letterlijk misselijk makende zee. De achterlijke wind hield het schip niet zijdelings vast en we rolden flink. De schipper kan daar niet zo tegen. De vissen kregen wat mee. Pas bij de ton Riffgat konden we een betere koers varen en de zeeziekte was op slag over.
Ook ter hoogte van het Riffgat hoorden we een noodoproep. Iets wat wij nog niet eerder meemaakten. Een Mayday van een Nederlands jacht. Door de afstand had ik geen goede ontvangst. Het Mayday-relay van andere schepen was echter zeer duidelijk. Een echtpaar, beiden 54 jaar, wilde de Accumer Ee op. Het 7 m lange schip met zwaardkiel raakte een zandbank en de boot sloeg lek. Het echtpaar is gered door een Duitse visser, hun boot zonk. Deze zeegaten zijn gevaarlijker dan de zee zelf. Maar ik weet natuurlijk niet wat er precies speelde. De oproep kwam kort na laag water. Door dit voorval vergeten we deze dag niet meer.
Wij kwamen op 26 juli goed aan op Borkum. Ondanks de eerdere zeeziekte liet ook de schipper zich de maaltijd bij restaurant Baalmann goed smaken! We konden de volgende dag genieten van een heerlijke ochtendtocht naar Lauwersoog.
Lauwersoog betekent altijd een beetje bijkomen en afscheid nemen van de zee. Ook weer van het goede weer! De resterende dagen kregen we de ene na de andere bui over ons heen. Alleen op woensdag kwam de zomer even terug.
Het was een vaarvakantie met regelmatig te harde wind en regen. Ondanks die wisselvalligheid is de vakantie erg goed bevallen. Aanpassen aan de omstandigheden blijft het beste. En op de wal is zoveel te zien!
Maar of we de boot nogmaals lang van te voren wegbrengen? Nu denk ik van niet. Het kost heel wat moeite en de boot is lange tijd weg. Op een zaterdag naar de haven rijden, al is het alleen maar om op de boot te zijn. Dat heb ik in de tijd voor de vakantie gemist. Dat ga ik nu nog even inhalen. En in volgende jaren? Dat zien we dan wel weer.
Deel 4 van onze vakantie 2012. Zie voor deel 3: Met 6 Bft in de Duitse Bocht ...
Op zondag 8 juli zijn wij met de trein naar Rendsburg gereisd. Gelukkig lag de boot al in Rendsburg. Met het voorspelde weer zouden we niet vanuit Nederland richting Oostzee gevaren zijn. Alle moeite van het vooraf wegbrengen van de boot was dus niet voor niets.
Na op maandag de bootvoorraad te hebben aangevuld vertrokken we voor een korte tocht door het Kieler Kanal richting Kieler Förde. Bij de sluizen in Kiel-Holtenau wachtte ons een verrassing. De kleine sluizen waren defect. Alle boten, grote- en recreatievaart, moesten door de grote sluizen. En dat in vakantietijd! Achteraf las ik dat een defect aan één van de deuren de oorzaak was. Men kon niet anders! Wij hadden op die dag geluk en konden direct de sluis invaren. Maar we hadden pech met het weer. Bij vertrek uit de sluis braken de hemelpoorten open en trok de wind aan tot een dikke 6 Bft. Probeer dan maar eens lekker ergens een havenbox in te varen.
Met die ervaring en de weersvoorspelling in gedachten besloten we vanaf Kiel in kleine stapjes noordwaarts te reizen, richting Kleine Belt. Wij waren daar nog nooit geweest en de onvoorspelbare weersituatie gaf daar nu alle aanleiding toe.
Uiteindelijk hebben we in de eerste twee weken drie Fjorden bezocht.
1. Kappeln aan de Schlei
Varend van noord naar zuid of omgekeerd hadden we al eens Maasholm aan de Schlei aangedaan. Nu zijn we verder gevaren naar Kappeln. Dat beviel ons zo goed dat we op de terugweg nogmaals de Schlei zijn opgevaren. Kappeln heeft vele havens. Wij kozen op de terugweg voor de verenigingshaven net na de brug. De brug opent om het uur, van 's morgens vroeg tot 's avonds laat. Geen belemmering dus.
Vanuit Kappeln konden we prachtige fietstochten maken langs de Schlei en langs de Oostzeekust naar het natuurgebied Geltinger Birk. Natuurlijk moest ik ook de historische Eisenbahnklappbrücke zien bij Lindaunis en het plaatsje Arnis, waar onze zeekaarten gemaakt zijn. En over Eisenbahn gesproken: Grenzend aan de haven in Kappeln is het terrein van de Angelner Dampfeisenbahn Kappeln - Suederbrarup
2. Glücksburg aan de Flensburger Förde
Het weer bleef wisselvallig. Elke dag trok de wind aan tot 5 bft, in buien 6 tot 7 Bft. Wij kozen na Kappeln voor een vaartocht richting Flensburg. We hadden echter geen zin om in de stad te gaan liggen en kozen voor een haven eerder, die van Glücksburg. Dat was een gelukkige keuze! De haven ligt volledig in de natuur. Vanuit de haven kijk je over de Förde. De winkels liggen op fietsafstand en vlakbij ligt een mooie boulevard. In de omgeving zijn vele fietsuitstapjes mogelijk, natuurlijk ook naar Flensburg.
Wasserschloss Glücksburg
Centrum Flensburg
3. Haderslev aan de Haderslev Fjord
Dan toch naar de Kleine Belt, met een tussenstop in Sonderborg. De marina's wilden we niet aandoen. Liever kleine knusse havens, "weg van de snelweg". Na de passage van de klapbrug in Sonderborg viel ons oog op een verenigingshaven, direct aan de Fjord. We hebben daar aangelegd. Een fijn ligplaatsje met uitzicht op de voorbij trekkende botenstroom.
Alle gelezen paniekverhalen over de klapbrug in Sonderborg lijken ons niet meer van toepassing. De brug opende nu elk half uur, ook op zondag.
Het weer veranderde niet, 's morgens rustig en 's middags buien en loeiende wind. Wij kozen voor een tocht richting Haderslev Fjord. Diep weg in de Fjord is het rustiger liggen dan aan open havens aan de Belt. Ook de grote stroom boten blijft weg uit de Fjord. Haderslev werd ook weer een aangename verassing. Rustig aan de gemeentelijk kade en toch vlakbij het centrum. Het stadje is het bezoeken waard. En ook Haderslev heeft een museumtrein!
Langs de kusten van de Kleine Belt.
Haderslev haven.
Haderslev centrum.
Na anderhalve week varen met veel wind en buien vroegen wij ons af wat we wilden. Doorvaren om Sjealland of rustig terug richting Kappeln om bij de eerste de beste mogelijkheid de Duitse Bocht "te nemen". Ik had niet zo veel zin meer om de boot weer in Duitsland te laten liggen en nogmaals met de trein op en neer te moeten reizen. We hadden beiden wel zin in een rustige terugreis via onbekende haventjes. De keuze was snel gemaakt. We kozen voor de terugtocht naar Kappeln, ditmaal oostelijk langs het eiland Als. Daar zouden we Mommark aandoen. Ook vanuit Mommark wilden we fietsen. Hevige regenval hield ons echter in de comfortabele kajuit. Jammer, maar hier komen we nog wel eens terug.
De voorspelling voor de derde vakantieweek was uitmuntend, oostelijke winden en warm weer. Daarbij een prettig tij, 's morgens en 's middags rond zes hoog water. Dat wilden we niet laten schieten.
Vanuit Kappeln zijn we op zondag 22 juli teruggevaren naar Kiel. Daarover meer in deel 5: Uitwijken naar Accumersiel?
Wij brengen in 2012 onze boot in etappes naar de Oostzee. Na de eerste tocht lag de boot in Lauwersoog. Ik wilde samen met een kennis (met zeebenen) de Forever naar Rendsburg varen. Daarvoor hadden wij op het werk tussen 1 en 15 juni geen afspraken gepland. Zo konden we direct weg als het weer goed was. Maar dat viel tegen. Het ene lagedrukgebied na het andere kwam langs. De voorspelde "weerluikjes" werden snel opgevuld door weer nieuwe lagedrukgebiedjes. In de eerste week was ook het tij niet gunstig. Hoogwater rond het middaguur of middernacht. Ik wil bij onzekere voorspelling niet het risico lopen om 's nachts op zee te zijn. Dus het werd wachten...
Uiteindelijk zijn we op zondag 10 juni met trein en bus naar Lauwersoog gereisd om de volgende morgen vroeg te kunnen vertrekken. Op zondag stond er nog een dikke ZW4. 's Nachts werd het windstil. De voorspelling voor de maandag van de Deutsche Wetterdienst: Umlaufend 0-2 Bft. Niets hield ons tegen. Maar bij vertrek was de wind ONO 3. Tegenwind dus. Maar op een rustige zee geen probleem. Later trok de wind aan tot 4 Bft en kromp naar NO. Vanaf de ton Osterems werd het, met motor en genua, enkele uren flink hobbelen aan de wind.
Door in Lauwersoog vroeg weg te gaan hadden we op Norderney een plek voor het uitzoeken. Enkele uren later lagen de steigers vol. Blijkbaar hadden meer zeilers gewacht op rustig weer. Maar wat zou de volgende dag brengen?
De voorspelling van de DWD bleef staan op NO-N 4 Bft. Dat moet te doen zijn, vergelijkbaar met de eerste dag. Wij stonden om vijf uur op en vertrokken om zes uur, zonder de Navtex te raadplegen. In het Dovetief aangekomen bleek al snel dat er meer wind stond. Hoog in de 5, soms 6 Bft. De zee bouwde zich op en flinke golven rolden ons tegemoet. Ik heb op het punt gestaan om om te keren. De boot liep onder motor en gereefd grootzeil goed over de golven heen. Dat gaf vertrouwen. We besloten door te gaan. Eenmaal buiten was de wind continu NO 5-6. Met een koers rond de 75 gr. dus erg hoog aan de wind. Het dieselverbuik zou hoger uitpakken dan verwacht. Net toen ik begon te denken aan uitwijken naar Wilhelmshaven nam de wind af en kromp verder tot N 4 Bft. De golf dempte en het werd aangenamer. De koers naar de ton Westertill-N was goed te doen. Daarom geen uitwijken maar recht naar de Elbe.
Bij het kruisen van de scheepvaartroute "Neue Weser" was het goed uitkijken. Ik had het nog niet zo druk meegemaakt. We besloten in deze zee niet te wachten maar met de motor flink bij op de kont van een vrachtvaarder te sturen om zo tussen de schepen door te kunnen. Onder zeil alleen had ik dat niet gedaan.
Ter hoogte van de ton Elbe 1 was de wind weer aangetrokken tot N 5-6. Dat gaf weer hoge golven, ditmaal overdwars. We hielden het in de kuip niet droog meer. Niet erg, we waren toch al ingezouten....
Wat heb ik van deze dag geleerd? Ik ben weggegaan zonder de actuele wind te weten. Helemaal fout. Een dag later was het NW 4-5 en veel beter te doen. Ik weet dat het schip in deze zee zich goed houdt. Zelf had ik er moeite mee, maar het kwam gelukkig niet tot vissen voeren.... Overdag is het te doen, maar leuk is anders.
Daarna kregen we twee dagen rust op Elbe en Nord-Ostsee-Kanal. Dat was heel erg lekker na een dag achtbaan. Een paar voorvallen uit de laatste dagen:
Nederland-Duitsland
In Brunsbüttel komt, tussen vijf en zes uur, de havenmeester langs. Hij vroeg nu aan alle schippers, ook de duitse, om de vlaggen weg te halen. Brunsbüttel had kennelijk slechte ervaringen met voetballiefhebbers. Hij vreesde bij een overwinning van Nederland voor overlast en adviseerde ons bij bedreiging direct 112 te bellen.... Ik had direct geen zin meer om de kroeg op te zoeken om op "vijandelijk gebied" sportief de wedstrijd te volgen. Het bleef die avond rustig. Duitsland won.....
Drie maal rood
Op het Kieler Kanal kunnen ook de jachten worden tegengehouden. Als er een groot schip in de nauwe bochten bij Rendsburg vaart wordt de tegengestelde vaart met het sein 3x rood gestopt. Twee jaar geleden overkwam ons dat op de zelfde plek. Wij bleven liggen maar alle andere jachten gingen door. Frustrerend! Nu bleef iedereen liggen. Resultaat was dat alle boten die ons tijdens de vijf uur varen tussen Brunsbüttel en Rendsburg hadden opgelopen, groot en klein, nog steeds in de uitwijkplaats (Weiche) Schülp lagen toen wij daar arriveerden. Na 15 minuten wachttijd voor ons mochten we met z'n allen verder.
Reken maar dat we na aankomst een flesje hebben losgetrokken! En voor wie lekker eten wil, naast het havenrestaurant is ook de Italiaan in het centrum zeker aan te bevelen!
Zo konden we op 15 juni met een goed gevoel de boot achter laten en met de trein terug naar huis. Nog drie weken wachten en dan verder richting Kieler Förde!
De loketbeambte van de Deutsche Bahn: Was? Für Ihr beiden? Die meisten schicken die Frau nach Hause...."
