Een stil protest....

Een stil protest, want weinigen zullen dit lezen, maar ik moet het kwijt. Aansluiten bij actiegroepen, protesteren bij bestuurders, het zal niet helpen. O ja, een beetje verder naar het oosten, hier en daar een beetje hoger, maar het gaat door .............

 

Avondrood, een mooie periode is voorbij..... (Ketelmeer 2006) 

Nederland wordt steeds voller. En daarmee bedoel ik niet de bevolking. Oké, ook het inwoneraantal groeit nog steeds en ook dat kost ruimte. Maar gelukkig blijft er nog steeds ruimte genoeg om de drukte te kunnen ontvluchten. Maar wij willen steeds meer en wij kunnen ook steeds meer. Even niets te doen? Dan maar een weekendje Barcelona. Of een tripje Rome? Mogelijk een warm weekje op Madeira? Het kost weinig en we hebben genoeg dus: Stap maar in het vliegtuig en je bent er zo......
Ach...Schiphol vol? Dan maar een luchthaven in de polder en we kunnen weer vrolijk verder!

 

Vliegtuigstrepen hoog in de lucht, die waren er altijd al. (Ketelmeer 2004)

Jaren lang hebben wij mogen genieten van de rust aan het Ketelmeer. Goed, geheel stil is het nooit, hoog in de lucht trekken de vliegtuigen hun sporen. En ook op het Ketelmeer zijn dalende vliegtuigen voor Schiphol ook te volgen. Maar de stilte was nog hoorbaar. Binnenkort is dat verleden tijd. Met bulderende motoren trekken toestellen dan op om vervolgens laag over het achterland Nederland uit te vliegen. Boven stiltegebieden in Oost- en Noord-Nederland worden wachtgebieden ingesteld.
Omdat wij allen zo nodig even een terrasje moeten pikken in Florence of met onze billen ergens in het hete strand willen zitten worden velen opgezadeld met doorlopend vliegtuiglawaai. Mooi rustig wonen aan de Randmeren? Langs de IJssel of in het wonderschone Salland? Vergeet het maar....

 

Hier kunnen we nu nog genieten. (Ketelmeer 2017)

Ook wij zullen er mee moeten leven. Maar even naar de boot aan het Ketelmeer om van de rust te genieten gaat definitief voorbij. Is het elders dan beter? Waarschijnlijk ook niet helemaal, maar ik krijg hier het gevoel dat wij verstopt raken. Ik heb daar grote moeite mee. Ik voel mij al bezwaard als ik naar het IJsselmeer wil varen en de Ketelbrug gaat alleen voor mij open. De A6 stil leggen omdat ik zo nodig met m'n bootje een eindje verder wil varen. Maar een dergelijk bezwaar voelen vele anderen kennelijk niet.

 

Voorlopig vaart Neeltje door, dan maar naar elders. (Ketelmeer 2016)

Ik denk er dan ook over om komend seizoen (zo nodig met gestreken mast!) toch verder te varen om nog ergens een rustig vaargebied te vinden.

Of dan toch de boot verkopen en met het vliegtuig ergens naartoe? Nee toch........

 

Boven de Engelse kust (boven Bridlington 1994), ik weet het, ook ik!

Wordt vervolgd, Jan

Weer op de bok

De zomervakantie is voorbij. Terwijl de scholen in midden Nederland weer waren begonnen kwam het zomerweer terug. Goed om nog een paar keer het water op te gaan. Maar dat deden er meer. Op  rivieren, vaarten en op de randmeren was het aansluiten in de rij. Op open water was er natuurlijk meer ruimte. Maar 's morgens vroeg is het ook op de randmeren nog stil en daarvan kan ik genieten!

 

Het Vossemeer in de vroege ochtend van 23 augustus 2017.

 

In de eerste helft van september zet ik de boot in de winterstalling. De dagen worden korter en ik verlang dan weer naar de winterhobby. Ik zet de boot ook graag bij kalm en droog weer in de stalling. Wel zo makkelijk bij het opruimen en schoonmaken. Maandag 4 september was daarvoor een heel mooie dag. Neeltje mocht weer richting Elburg.

 

Neeltje "ruikt stal" tijdens een mooie tocht over het Drontermeer.

 

 

Al 22 jaar betekent het zicht op de kerktoren van Elburg voor ons het einde van het vaarseizoen. Dat geeft elke keer een weemoedig gevoel.

 

 

Na de middag op de bok bij Jachtcenter Elburg, 4 september 2017.

 

Na nog een dag opruimen en poetsen staat de boot nu klaar voor de winter. Wat we in 2018 gaan doen? In de komende winter maken we een keuze. Ik hou u op de hoogte in dit Blog. Kijk later nog maar eens.

Met een hartelijke groet, Jan