De bakens verzetten ....

In deze donkere dagen voor de Kerst eens de tijd genomen om alle wijzigingen op mijn vaarkaarten te verwerken. Die wijzigingen zijn in de loop van afgelopen zomer ontvangen.

Ik had in april van dit jaar bij NV Verlag de complete serie kaarten gekocht voor een reis naar de Oostzee. Deze kaarten zijn dan eigenlijk al verouderd omdat ze enige tijd daarvoor al zijn getekend. Pas in de loop van mei verschenen de eerste wijzigingen om de kaarten bij te werken.
In de loop van de zomer komen dan per maand meer wijzigingen. Die van mei komen meestal nog op tijd voor de vaartocht maar eenmaal onderweg zie ik de volgenden niet meer. En dat kan soms voor verrassingen leiden...

 

Knippen en plakken!

De digitale kaarten in de computer laten zich gemakkelijker bijwerken....

We weten dat de waterdieptes op het wad continu wijzigen. Daar komen wij niet. Maar wij maken wel gebruik van de zeegaten tussen de eilanden om havens aan te doen. De harde eb- en vloedstroom maakt de geul tussen de eilanden voldoende diep. Het probleem ligt echter boven de Eilanden waar de stroomsnelheid afneemt en zand afgezet wordt. Vooral bij de kleinere gaten onstaan hier ondiepe drempels. Een aanlandige harde wind zorgt dan voor grondzeeën die zeer gevaarlijk kunnen zijn. Voor deze plekken heb ik vrees en wil daarom zo goed mogelijk de laatste gegevens weten. De vaarwegbeheerder verlegt de tonnen van de route als verzanding dat noodzakelijk maakt. Zo is het Westgat tussen Schiermonnikoog en Ameland al eens ingrijpend verlegd en is het Plaatgat helemaal niet meer betond. Maar bij de Duitse Wadden maakte men het in 2017 helemaal bijzonder:

 

 

De verschuiving in 2017 van de vaargeul naar de Accumer Ee.

 

In mei kwam een wijziging uit met daarin een verlegging van de aanloop Accumer Ee in oostelijke richting. Die werd gevolgd door een wijziging in westelijke richting in juli van datzelfde jaar. Je zal onderweg maar slecht zicht hebben. Ik wil om die reden altijd de laatste positie van alle tonnen in mijn GPS hebben staan via de site van Nautin.nl . Nog een voorbeeld:

 



De verkenningston Harle werd ca. 3350 m verlegd in westelijke richting.

Maar dit zijn wel uitzonderingen. Op de Oostzeekaarten verandert er doorgaans niet veel. Meestal betreft het de plaatsing van (tijdelijke) meettonnen. Opvallend in 2017 was het weghalen van de aanduiding van een windmolenpark ten noordwesten van het Deense eiland Lolland. Toch bijzonder in deze tijd.

Door het werken met deze kaarten zijn de gedachten weer eens bij de boot die sinds september staat te wachten in Elburg. Het lukte in de laatste jaren niet om lang met de boot weg te zijn. Het weer was te onstabiel op de momenten dat bemanning beschikbaar was. Daardoor bleef het varen beperkt tot de vakanties van de schipperse. En ook in die vakanties was het weer vaak slecht.

Maar die situatie gaat nu veranderen!

De schipperse heeft de bakens ook verzet en heeft vanaf mei 2018 alle tijd. Wij kunnen daarna samen weg wanneer we dat willen. En daar hebben wij beiden heel veel zin in!

Een stil protest....

Een stil protest, want weinigen zullen dit lezen, maar ik moet het kwijt. Aansluiten bij actiegroepen, protesteren bij bestuurders, het zal niet helpen. O ja, een beetje verder naar het oosten, hier en daar een beetje hoger, maar het gaat door .............

 

Avondrood, een mooie periode is voorbij..... (Ketelmeer 2006) 

Nederland wordt steeds voller. En daarmee bedoel ik niet de bevolking. Oké, ook het inwoneraantal groeit nog steeds en ook dat kost ruimte. Maar gelukkig blijft er nog steeds ruimte genoeg om de drukte te kunnen ontvluchten. Maar wij willen steeds meer en wij kunnen ook steeds meer. Even niets te doen? Dan maar een weekendje Barcelona. Of een tripje Rome? Mogelijk een warm weekje op Madeira? Het kost weinig en we hebben genoeg dus: Stap maar in het vliegtuig en je bent er zo......
Ach...Schiphol vol? Dan maar een luchthaven in de polder en we kunnen weer vrolijk verder!

 

Vliegtuigstrepen hoog in de lucht, die waren er altijd al. (Ketelmeer 2004)

Jaren lang hebben wij mogen genieten van de rust aan het Ketelmeer. Goed, geheel stil is het nooit, hoog in de lucht trekken de vliegtuigen hun sporen. En ook op het Ketelmeer zijn dalende vliegtuigen voor Schiphol ook te volgen. Maar de stilte was nog hoorbaar. Binnenkort is dat verleden tijd. Met bulderende motoren trekken toestellen dan op om vervolgens laag over het achterland Nederland uit te vliegen. Boven stiltegebieden in Oost- en Noord-Nederland worden wachtgebieden ingesteld.
Omdat wij allen zo nodig even een terrasje moeten pikken in Florence of met onze billen ergens in het hete strand willen zitten worden velen opgezadeld met doorlopend vliegtuiglawaai. Mooi rustig wonen aan de Randmeren? Langs de IJssel of in het wonderschone Salland? Vergeet het maar....

 

Hier kunnen we nu nog genieten. (Ketelmeer 2017)

Ook wij zullen er mee moeten leven. Maar even naar de boot aan het Ketelmeer om van de rust te genieten gaat definitief voorbij. Is het elders dan beter? Waarschijnlijk ook niet helemaal, maar ik krijg hier het gevoel dat wij verstopt raken. Ik heb daar grote moeite mee. Ik voel mij al bezwaard als ik naar het IJsselmeer wil varen en de Ketelbrug gaat alleen voor mij open. De A6 stil leggen omdat ik zo nodig met m'n bootje een eindje verder wil varen. Maar een dergelijk bezwaar voelen vele anderen kennelijk niet.

 

Voorlopig vaart Neeltje door, dan maar naar elders. (Ketelmeer 2016)

Ik denk er dan ook over om komend seizoen (zo nodig met gestreken mast!) toch verder te varen om nog ergens een rustig vaargebied te vinden.

Of dan toch de boot verkopen en met het vliegtuig ergens naartoe? Nee toch........

 

Boven de Engelse kust (boven Bridlington 1994), ik weet het, ook ik!

Wordt vervolgd, Jan

Weer op de bok

De zomervakantie is voorbij. Terwijl de scholen in midden Nederland weer waren begonnen kwam het zomerweer terug. Goed om nog een paar keer het water op te gaan. Maar dat deden er meer. Op  rivieren, vaarten en op de randmeren was het aansluiten in de rij. Op open water was er natuurlijk meer ruimte. Maar 's morgens vroeg is het ook op de randmeren nog stil en daarvan kan ik genieten!

 

Het Vossemeer in de vroege ochtend van 23 augustus 2017.

 

In de eerste helft van september zet ik de boot in de winterstalling. De dagen worden korter en ik verlang dan weer naar de winterhobby. Ik zet de boot ook graag bij kalm en droog weer in de stalling. Wel zo makkelijk bij het opruimen en schoonmaken. Maandag 4 september was daarvoor een heel mooie dag. Neeltje mocht weer richting Elburg.

 

Neeltje "ruikt stal" tijdens een mooie tocht over het Drontermeer.

 

 

Al 22 jaar betekent het zicht op de kerktoren van Elburg voor ons het einde van het vaarseizoen. Dat geeft elke keer een weemoedig gevoel.

 

 

Na de middag op de bok bij Jachtcenter Elburg, 4 september 2017.

 

Na nog een dag opruimen en poetsen staat de boot nu klaar voor de winter. Wat we in 2018 gaan doen? In de komende winter maken we een keuze. Ik hou u op de hoogte in dit Blog. Kijk later nog maar eens.

Met een hartelijke groet, Jan

Wolken Wind en Water

Bij het maken van de volgende foto gingen mijn gedachten terug naar de boekenkast van mijn ouders. Een linnen omslag met een ingeslagen titeltekst "Wolken Wind en Water" in een gestileerde wolk boven water sprak tot mijn verbeelding. De schrijver van dat boek, K. Norel, woonde en werkte in de vijftiger jaren in Enkhuizen. De foto is genomen net ten noorden van Enkhuizen, op hetzelfde water waarop Klaas Norel vaak met Enkhuizer vissers meezeilde.

 

IJsselmeer bij Enkhuizen, 24 juli.

Ik schreef er al eerder over. We gaan al een tijd de zee niet meer op. Hoe mooi dat ook kan zijn. De zee trekt, ook bij mij, maar de uitdaging van lange tochten over vaak onrustig water en met niet te voorspellen weer ging ik niet meer aan. Maar we blijven genieten van de ruimte op het water. Zo vertrokken wij op maandag 17 juli uit Roggebotsluis voor een rondje Markermeer. De titel van dit bericht had ook Zon, Wind en Water kunnen zijn, want zon was er! Opmerkelijk was ook de gunstige wind die ontspannen zeilen mogelijk maakte, ook met onze zware motorzeiler. Alleen op de eerste dag liet de wind ons bij Lelystad in de steek en moest de motor ons naar Lelystad Haven brengen. De volgende dag zijn we met een oostelijke wind naar Monnickendam gevaren, van haven tot haven onder zeil.

 

Tussen Lelystad en Volendam, 18 juli.

In Monnickendam konden we in de haven Hemmeland een plaatsje aan een kopsteiger innemen, een prachtig plekje om enkele dagen te blijven liggen. Op de warme woensdag fietsten we door Waterland. Het weer op de donderdag was er echter minder fraai. We maakten er een leesdag van.

 

Heerlijk plekje om te wachten in Hemmeland, Monnickendam, 20 juli.

 

 

Op de vrijdag kwam de zomer weer terug en wij zeilden met de zuidelijke wind "in de kont" naar Hoorn. Al zeilend hadden we van de vele waterplanten geen hinder. De geringe waterdiepte van ca. 2,6 m viel mij ook op, was het hier vroeger niet dieper?

 

Het lijkt als of er een weg aangegeven is richting Hoorn, 21 juli.

In Hoorn zochten we een ligplaats in de haven van de watersportvereniging. Dat bleek een rustige haven te zijn en de vereniging heeft het er uitstekend voor elkaar! Wij lagen met uitzicht op de Hoofdtoren, wat wil je nog meer? Op zaterdag fietsten we vanaf het station Alkmaar door het duingebied tussen Bergen en Camperduin. Ondanks de vakantiedrukte werd het een bijzonder fraaie tocht. Staande op de Hondsbossche zeewering keek ik over een mooie en rustige zee en dacht: "Toch nog een keer gaan?"

 

Aan de gastensteiger van de WSV. met zicht op de Hoofdtoren in Hoorn, 22 juli.

Op zondag zeilden we verder naar Enkhuizen. De wind nam toe op de nadering van een depressie. 's Avonds kwam de regen. We vroegen ons af wat we zouden gaan doen. Op de maandagmorgen besloten we om (helaas op de motor) naar huis te varen. "In het oog van de Depressie" was er op maandag weinig wind en voor de dinsdag werd krachtige wind voorspeld. Ook de voorspelling voor de rest van de week was slecht. Alleen de woensdag zou een mooie zeildag nog mogelijk maken. Daar hebben we niet meer op gewacht.

 

De wind trekt aan, het wordt minder goed weer, op weg naar Enkhuizen, 23 juli.

Onder een decor van prachtige wolken motorden we op maandag Enkhuizen uit en hielden het nog droog tot op het Ketelmeer. Daar kreeg een eerste bui ons te pakken. Niet erg, de zeilen waren opgedoekt. Voor het eerst dit jaar gebruikten we de ruitenwissers.....
's Avonds gingen de hemelsluizen pas echt open, maar wij hadden een prachtige zeilweek gehad.

 

"In het oog van de depressie", vertrek uit Hoorn op 24 juli.

met groet, Jan

Waar is de IJssel?

Het was vandaag een prachtige zeildag. Vooral die blauwe lucht met mooie "fotowolkjes" was de moeite van het naar de boot gaan zeker waard!

 

Na langzaam opkruisend Schokkerhaven gepasseerd te zijn kan weer meer vaart gemaakt worden met een ruimere koers ten westen van het Keteloog.

Na een miezerig weekeinde had ik zin om even lekker te varen. En als het even kon weer eens onder zeil. Voor een klein rondje zeilen leent het Ketelmeer zich goed. Alleen zo jammer dat er meestal een westenwind staat zodat de meeste tijd wordt besteed aan opkruisen of voor de wind varen. Er was noorderwind voorspeld, maar die kwam helaas wat later. Maar goed, als er dan toch een gangetje van 3 tot 4 knopen gehaald wordt ben ik al weer tevreden.

 

De dijk in het zuiden komt dan snel dichterbij.

Wat mij verder opviel waren de voor een maandag vele (motor)bootjes op het water. Zijn we op het water met z'n allen met pensioen? Met een zeilboot op het Ketelmeer heb je de ruimte, maar varen in een rij motorboten op het randmeer is niet mijn ding.

 

Met de wind achter terug naar het oosten.

En als er dan de volgende vraag gesteld wordt vraag ik mij wel het één en ander af:

Ik besloot bij het verlaten van het Ketelmeer om in alle rust de zeilen op te doeken om me vervolgens in de rij motorboten te voegen richting thuishaven. Naast de IJsselmond en buiten de vaargeul van het Vossemeer ligt voor die handelingen een mooi stukje water. Komt me daar, komende vanaf het Ketelmeer, een motorboot naast me liggen en de schipper vraagt: "Mag ik wat vragen, waar is de IJssel?"

met groet, Jan

Samen varen is leuker.

 

Een zomerse dag op 17 mei in jachthaven Lunegat bij

Dokkumer Nieuwe Zijlen 

Dit voorjaar was een bijzonder voorjaar. Eind maart zomers, begin mei nog stevige nachtvorst en in juni een regionale hittegolf. De kou in de voorjaarsvakantie van de schipperse gaf ons nog reden om samen te gaan wandelen in het Sauerland. Maar een voorspelde weersverbetering voor half mei deed mij besluiten om maar eens alleen met de boot op pad te gaan.

 

Op 26 mei was het in de ochtend nog windstil.

Dokkumer Nieuwe Zijlen.

Ik wilde proberen om Neeltje al vast een eind weg te brengen. Daar kwam ik (letterlijk) van terug. Ditmaal was niet (te) harde wind de reden. Het alleen op de boot zijn viel mij erg tegen. Niet tijdens het varen, maar vooral in de havens. Dat vond ik echt ongezellig. Na een kort verblijf in het Lauwersmeergebied ben ik dan ook weer terug gevaren.

 

Op volle kracht ...... terug.

Lemmer verdwijnt op 1 juni snel achter de horizon.

Was het toeval of een voorgevoel? Ik was in ieder geval blij om met de boot weer in de thuishaven te zijn:
Na thuiskomst bleek dat de motor aandacht vergde. Er was te veel vuil in de anders brandschone ruimte. Dat kwam deels door een versleten V-snaar. Maar er was meer aan de hand. Na verwijdering van de warmtewisselaar bleek dat het uitlaatspruitstuk lek was. Dat kan een serieus probleem zijn, maar gelukkig had de fabrikant Vetus nog een origineel exemplaar liggen voor de 28 jaar oude motor.
En als er dan toch gesleuteld moest worden: De werking van de kleppen is gecontroleerd en de al even oude dynamo is op de proefbank gezet. Dat bleek allemaal perfect in orde.

 

Zo zie ik de motor zelden. Het kleppendeksel is afgenomen om de werking van de kleppen te controleren. In het midden het nog te vervangen uitlaatspruitstuk met een gat in het "droge gedeelte". Hierdoor is ook de warmtewisselaar (rechts) zwart geworden.

Zo werd er in de hete dagen van juni niet gevaren maar gesleuteld, schoongemaakt en gewacht op onderdelen. Jammer, maar ook een gelegenheid om zelf ook nog eens goed te "resetten".
Nu ook de motor weer prima in orde is heb ik al weer zin om langer weg te gaan. Maar niet alleen! Misschien lukt dat dit jaar nog niet. Maar er komen hopelijk nog veel mooie jaren waarin dat wel kan. Neeltje wacht wel. De schipper ook.

Vandaag is het nieuwe spruitstuk geplaatst. Toen ik daarna weer thuis kwam bleek dat de schipperse twee sleutelhangers had gekregen. De naam van de bekende actie heeft voor ons een tweede betekenis ......

 

"Varen doe je samen!"

met groet, Jan

Wilt u blijven drijven?

Er zijn van die uitspraken die ik wil bewaren. Zo ook die van de sluiswachter in Lemmer op maandag 15 mei. Op die dag voer ik van de thuishaven de Roggebot naar Lemmer. 's Ochtends al vroeg vertrokken voor de eerste opening van de Ketelbrug om 09:30 uur.

 

Ochtendstilte op het Ketelmeer.

Daarna al motorzeilend langs Urk en door het windmolenpark richting Lemmer. Vorig jaar was dit park nog in aanleg. Toen moest ik er omheen. Nu kan je met gemak tussen de molens door varen. Er is ruimte genoeg!

 

Door het windmolenpark tussen Urk en Lemmer.

In Lemmer aangekomen was er weinig verkeer. Als enige naderde ik de Lemstersluis in het centrum en ik kon zonder wachten de sluiskolk in. De sluiswachter sloot de deuren achter mij en ze vroeg tijdens de ontvangst van het sluisgeld: "Wilt u blijven drijven? Ik open de deuren zo". Mooi hè?

In de Jachthaven Lemmer Binnen heb ik de maststrijksinstallatie aangebracht. Op de volgende ochtend ben ik (met gestreken mast) vroeg vertrokken voor een mooie en rustige tocht over het Prinses Margrietkanaal, Kükhernsterfeart, Nije Feart, Nije Swemmer en Alddjip naar Dokkumer Nieuwe Zijlen.

 

De jachthaven Lunegat ligt direct achter de Willem Lorésluis in Dokkumer Nieuwe Zijlen.

In jachthaven Lunegat de mast weer gezet. Hier zou Neeltje even blijven liggen tot we verder konden.

met groet, Jan

Weer varende......

 

Genieten van de stilte op het water.

Op maandag 3 april is Neeltje weer in het water gelegd. Nog dezelfde dag heb ik haar naar de thuishaven gevaren. Vandaag konden we dan ook weer volop genieten van het mooie voorjaarsweer.
Al was er niet veel wind, enkele uren voortglijden zonder het eigen motorgeluid is altijd heerlijk om mee te beginnen. En als we dan langs de oever van het "Keteloog" een prachtig concert krijgen van alle daar aanwezige zangvogels kan de dag niet meer stuk.

 

Dicht langs het "Keteloog" kan je genieten van het geluid van vele zangvogels. 

 

Het was ook een goede dag om alles nog eens te testen. Ik heb niets verkeerds kunnen ontdekken. De boot ligt nu dan ook helemaal klaar voor langere vaartochten.

 

Op 9 april is jachthaven de Roggebot nog vrij leeg.

Wanneer we gaan varen en waar we heen gaan weten we nu nog niet. We laten het afhangen van het weer. We hopen natuurlijk op een heerlijke zomer met veel mooi zeilweer.
Als jullie al willen weten hoe het met de vaarplannen staat, mail of bel maar eens!

Ik wens ieder een goed zomerseizoen toe en tot later, Jan.

Het begin van het bootseizoen.

Voorjaarsweer of geen voorjaarsweer, in de maand maart worden wij schippers weer naar de boot getrokken. We hebben er zo'n zin in, maar het duurt nog lang .....

Met uitzicht op het Drontermeer beginnen we het bootseizoen met schoonmaken.

Ik behoor tot die bootmensen waarbij na de zomervakantie de aantrekkingskracht van de boot sterk afneemt. Meestal staat het schip al in de loop van september weer op de wal.
Maar in maart ben ik weer op het stallingsterrein te vinden. Schoonmaken, klussenlijstje afwerken en het nodige vervangen. Daarbij, vaak samen met een al even ijverige buurman, dagdromen van mooie bootreizen bij prachtige zomerweer ....

 

In september 2016 op de wal, op een nog vrijwel leeg terrein.

Voor wat betreft het onderhoud staat er nu niet veel op mijn lijstje. Een enkele plek net onder de waterlijn bijwerken, wat lijnen vervangen en nieuwe accu's aanschaffen. Vorig jaar gaf een accutest al het naderende einde van de levensduur aan. Na 9 jaar een prima resultaat. Ik wil wel op de accu's kunnen vertrouwen en daarom dit jaar die investering.

 

In het najaar goed schoonmaken scheelt in het voorjaar een hoop werk.

Neeltje glimt nog steeds!

 

Voor het "bijplekken" heb ik tenminste 5 droge dagdelen nodig, liefst met temperaturen boven de 10 graden. Vandaag was zo'n dag en dus gingen de primerblikken weer open.

 

Het zijn van die momenten waarbij ik van de verflucht kan genieten!

 

Nu is het wachten op de volgende voorjaarsdag. Nog 4 dagen voor meerdere lagen waaronder een laag plamuur. Alles in 2 componenten. Gelukkig is het werkgebied alleen onder de boot, een paar uur droog weer is daarvoor telkens voldoende.

Tot later, Jan

Het is nog winter, maar de boot trekt alweer......

 

"Koers Hoorn", de schipper op het Markermeer 3 januari 1996.

"Wij zien af van buitenlandse bootreizen" schreef ik in mijn bericht van 7 juli 2016. Net zoals in 2015 had ik ook in 2016 de vaartocht afgeblazen. Dat vanwege langdurig te veel wind in de geplande weken van vertrek. Ik wilde ik geen plannen meer maken. De teleurstelling van het niet doorgaan was te groot.

Dat was in de vorige zomer. Nu denken we daar weer iets milder over. Oké, we worden wat ouder en het gaat niet meer zo gemakkelijk als twintig jaar geleden. Maar betekent dat ook stoppen met varen? Dat zou toch jammer zijn. Bij goed weer is en blijft het volop genieten.

Nu de schipper alle tijd heeft en de schipperse nog even blijft werken is het goed om nog eens na te gaan hoe we daarmee omgaan. De boot blijft trekken, dat is wel duidelijk. En voor een vakantie blijft het varen op onbekend vaarwater het mooist. In Nederland wordt dat laatste moeilijk. Ook de steeds voller wordende horizon maakt vooral onze eigen vaargebieden er niet aantrekkelijker op. Al een paar jaar denk ik er serieus over na om de boot aan de Oostzee te laten overwinteren. Dan kunnen we daar in de vakantie met de auto naar toe. Dat scheelt enorm aan vakantietijd. En we zijn dan niet meer zo afhankelijk van het weer. Dat idee blijft nog even mijn leidraad.

 

"Buiten de vaargeul", Drontermeer 31 december 2008.

Ik ga niets vastleggen maar ik houd de boot vanaf mei wel volledig uitgerust voor een overtocht richting Kiel-Canal. En als dat lukt blijft Neeltje een paar jaar aan de Oostzee.

Nu is het nog winter, in maart zoek ik Neeltje wel weer op en ga eens kijken wat ik in april nog aan onderhoud moet doen.
Misschien komen we eerst nog even op de schaats, maar de echte winters lijken verleden tijd. Ik heb ik dan ook heimwee naar het "binnenlopen" van de haven van Hoorn zoals in januari 1996:

 

Vastgevroren sneeuw op het ijs in de havenmond, Hoorn 3 januari 1996.

Wordt vervolgd, Jan