Tijd nemen om te zeilen

Zeilen is ontspannend. Zeilen is ook sport. Zo hard mogelijk over het wateroppervlak gaan met alleen de wind als motor. Fantastisch om te doen en mooi om te zien. Wij laten het hard zeilen over aan de (jongere) sportievelingen. Zelf houden we houden echter nog steeds van alleen het geluid van wind en water. Maar hoe vaak onderbreken we die heerlijke sfeer met motorgeluid? Te vaak! Moeten we ergens snel naartoe? Moeten we beslist die geplande haven bereiken? Het lijkt er soms wel op. Zelfs bij heerlijk zeilweer motoren zeiljachten heen en weer. Waarvoor hebben we dan zeilen op onze boten?

In de eerste twee weken van mei hadden wij een mooie gelegenheid om onze "nieuwe" Neeltje te testen. Eerst dachten wij aan een tocht richting Vlieland. Het was echter nog koud en er stond een flinke noorderwind. Twee dagen met motor bij tegen de golf in? Nee dus. We zochten de kachel thuis weer op en besloten om de voor 1 mei voorspelde oostenwind af te wachten. Tijd nemen om te zeilen!

Prachtig zeilweer op 1 mei.

 Aan de horizon komt Enkhuizen in zicht.

Zo konden we met een heerlijk briesje het Ketelmeer afglijden. Rond het middaguur hield de wind er tijdelijk mee op om later weer aan te trekken tot 5 Bft uit een noordelijke richting. Bij het binnenvaren van een smalle box in Enkhuizen zette een extra windvlaag de boot tegen de meerpaal. Het eerste schaafplekje op de railing was een feit. Mooi, daar hoefden we ons ook geen zorgen meer om te maken.

De volgende dag was de wind bij vertrek uit Enkhuizen nog steeds noordoost 5. Tegen de steile golf in moest de motor het werk doen. Wij kozen die dag voor Medemblik. Boven Andijk kon met halve wind goed gezeild worden. Door de steile golf hebben we de motor in zijn werk bij laten staan om voldoende druk op het roer te houden, een nadeel van onze zware motorsailer.

Rust in de Westerhaven in Medemblik.

Na een koud voorjaar nog kale bomen in mei!

Voor 3 mei werd windstilte voorspeld. Een heerlijke dag om te gaan fietsen. Gelukkig steeg de temperatuur naar normale waarden en daarmee steeg ook de stemming aan boord! Ook op 4 mei bleven we nog in de haven. Buiten waaide een ZW 5-6 Bft. Op 5 mei was de wind weer wat gaan liggen en wij konden met een zacht zuidelijk briesje naar Den Oever. Vlak voor de havenmond draaide de wind naar NW, maar wij waren binnen.

Op 5 mei koers noord over een bijna leeg IJsselmeer.

Bij het nog gele riet in de Marina Den Oever.

Achter het havengebouw is de sluis naar de Waddenzee zichtbaar.

Voor de volgende dag was NO3 voorspeld. Wij kozen voor Stavoren. Tot elf uur was de wind zwak, maar niets is zo heerlijk als een ochtend op het stille water! Bij een zwakke wind moeten we wel rekening houden met een behoorlijke drift. We maten 15 graden verschil tussen GPS en kompas. Stavoren was daardoor nog niet bezeild. Maar we hadden de hele dag de tijd. In de middag draaide de wind naar NW3 en Neeltje accelereerde richting Friese kust.

Nog steeds mooi zeilweer op 6 mei tussen Den Oever en Stavoren.

De dinsdag werd een teleurstelling voor wat betreft de wind. Tot na het middaguur nauwelijks wind. De radio voorspelde onweer en we besloten om toch de motor maar bij te zetten. Dat onweer bleef uit, maar vlak voor Urk kregen we tegenwind tot 6 Bft. Wij legden aan in Urk.

De eerste regen in de avond van 7 mei op Urk.

De woensdag gaf wederom een prachtige zeiltocht. Met een zuidelijke wind 3-4 Bft konden we terug naar Ketelhaven. Een passend slot van 8 dagen tijd nemen om te zeilen.

Om de AIS te testen heb ik deze een dag aan laten staan. Op de site van Marinetraffic was de afgelegde route te zien. Wel globaal, want de kaart toont alleen enkele punten die met een rechte lijn verbonden zijn. (We zijn echt niet door het IJsseloog gevaren en het beweegbare deel van de Ketelbrug ligt vlakbij de zuidelijke oever....)

Van de site Marinetraffic: AIS ontvangst van het eigen schip.

Op Marinetraffic.com kunt u uw eigen schip ook volgen, mits voorzien van een actieve AIS.  (Naschrift 5 april 2014: Sinds dit jaar is het direct mogelijk om de gegevens van alle schepen te zien, ook de laatst ontvangen positie van schepen die niet actueel uitzenden)

De pagina Neeltje met de laatst ontvangen gegevens.

Zie ook mijn pagina AIS.

Alle afbeeldingen zijn groter te zien door deze aan te klikken.

Met een groet, Jan

Wijzigen scheepsnaam

23 Maart 2013, een harde oostenwind en temperaturen onder nul. Voorjaar?

Toch is de boot gereed gemaakt. Ze gaat in het volgend weekeinde te water. Met een nieuwe naam!
Zoals in de vorige berichten al gemeld wijzigen wij de scheepsnaam van Forever in Neeltje. Wij hebben gezocht naar een traditionele naam die bij ons scheepje past. En voor de naam Neeltje hoefden we niet ver weg......

Door de nieuwe naam en de nieuwe bootkleuren is het nu echt ons scheepje geworden.


De papierwinkel

Het wijzigen van de scheepsnaam brengt meer met zich mee dan alleen naambordjes wisselen. De scheepsnaam staat geregistreerd. Alle registraties moeten aangepast worden. Bij ons was dat het geval bij Kadaster, Agentschap Telecom, Verzekeringen en ANWB.

Gelukkig kan digitaal worden gewijzigd. Vaak worden geen kosten gerekend. Onze ervaringen:

Kadaster

Ons schip is voorzien van een brandmerk. Het nummer staat in de stalen boot gegraveerd. Het schip is te boek gesteld in de Openbare Registers bij het Kadaster te Rotterdam. Via hun site zijn gewenste wijzigingen in deze teboekstelling eenvoudig aan te geven. Hieraan waren geen kosten verbonden.

Agentschap Telecom

Ook bij het Agentschap Telecom in Groningen ging de wijziging via het internet. Ook hier geen kosten. De scheepsnaam speelt bij het marifoonverkeer een grote rol. Daarnaast hebben wij een actieve AIS. We moeten de naam ook in de AIS apparatuur wijzigen.

Verzekeringen

Een briefje naar de verzekeringen en de nieuwe naam staat op de nieuwe polissen weer juist weergegeven. Ook hier geen kosten.

ANWB ICP

De ANWB geeft het Internationaal Certificaat voor Pleziervaartuigen af. Dit "kentekenbewijs" voor in het buitenland is twee jaar geldig en kan verlengd worden. Wij hadden dit in 2012 gedaan. Wij moesten nu een nieuw ICP aanvragen tegen een betaling van  € 26,60. Dit gaat volledig via het internet. Het oude en nog geldige ICP konden we naar de ANWB sturen. Betalen voor een doorhaling van het oude ICP was in dit geval niet nodig.

Te water met een nieuwe naam

Een nieuwe scheepsnaam? Daar werd in het verleden verschillend over gedacht. Er waren bemanningen die niet meer aan boord wilden. Maar als het schip opnieuw gedoopt werd dacht men er anders over.

We zijn niet bijgelovig maar vinden een oude traditie wel leuk. Neeltje wordt gedoopt.

Over het dopen van schepen is veel op internet te vinden. Bijvoorbeeld op de site van Vaartips.nl. Wikipedia leert ons het volgende:

"Het principe van de scheepsdoop of een soortgelijk ritueel bij de tewaterlating van een schip is al eeuwen oud, en komt reeds in veel oude culturen voor.
De oude Egyptenaren, Grieken en Romeinen riepen bijvoorbeeld hun goden, en dan met name de zeegoden, op om de bemanning van het schip te beschermen. In Griekenland dronk men bij de plechtigheid wijn als eerbetoon aan de goden, en goot water over het schip als teken van zegening. Er werden ook altaren meegenomen aan boord. Dit gebruik bleef tot in de middeleeuwen gebruikelijk. Ook de christenen en de joden gebruikten wijn en water bij de scheepsdoop wanneer ze aan God vroegen de bemanning te beschermen. In het Ottomaanse Rijk werden gebeden aan God opgezegd en schapen geofferd bij de scheepsdoop. Volgens sommige bronnen zouden de Vikingen zelfs mensenoffers hebben gebracht om de zeegoden gunstig te stemmen.
Hoewel het principe van de scheepsdoop tot in de middeleeuwen doorging, leek de reformatie er een tijdje een einde aan te maken. In de 17e eeuw bijvoorbeeld waren Britse scheepsdopen een seculiere zaak.
Hoewel wijn traditioneel gezien de drank is waarmee een scheepsdoop wordt voltrokken, zijn er ook andere dranken gebruikt. Voorbeelden hiervan zijn whisky en brandewijn. Het gebruik van champagne voor de scheepsdoop deed zijn intrede in de 19e eeuw."

Een glas heffen op een bijzondere gebeurtenis doen we maar wat graag! Maar een fles tegen de boot kapot slaan is om verschillende redenen toch wat minder....
Neeltje krijgt (net als bij de Grieken) voor de tewaterlating een plons Veluws water tegen de boeg en de borrel komt later wel!

Naschrift 1 april 2013:

Op 1 april was het dan zover. Ook een traditie: De vrouw van de reder of van de schipper doopt het schip. Na het uitspreken van de spreuk "Neeltje, ik doop u en wens u en uw bemanning een behouden vaart" volgt de puts met het eigen vaarwater.

Elburg 6 april 2013

Met groet, Jan

Zonwering stalen kajuit

Neeltje staat weer buiten. We zijn nu aan het inrichten, poetsen en monteren. Als alles meezit gaat ze in het paasweekeinde te water. Dan komt ook de mast er weer op.

Even heerlijke warmte in maart 2013

Zonwering.....
In dit weekeinde denkt niemand daaraan, maar stilliggend tijdens warme zomerdagen verandert onze kajuit in een broeikas. Misschien hebben we daar nu wat op gevonden.

In juli 2010 hadden we echt hete dagen. Liggend in de haven, uit de wind en pal in de zon wordt het warm in de boot, heel warm...... Je ziet dan in de haven overal zonneschermen, zeilen, lakens, noem maar op. Wij hadden een kleed over de giek. Dat helpt wel, maar de zon draait, je blijft aan het verstellen.

Smeltende warmte in 2010 in Kragenaes (DK)

Bestaat er een mooie zonwering? Screens aan de buitenzijde zag ik niet zitten. Geen rails aan de buitenkant op de kajuit. Ik wil zo weinig mogelijk gaten in de wand, dus ook geen drukknopen. Tijdens het onderhoud in Elburg kwam ik in gesprek met de zeilmaker uit Lemmer. Die vertelde over het gebruik van magneten op een stalen kajuit. Dat leek mij wel wat.

Kunststof doek, op maat gemaakt.

Magneten in de zoom van het doek.

Het ziet er heel mooi uit. Of het voldoende bescherming biedt? We zullen zien. Tijdens een bleek zonnetje in Elburg leek het doek goed af te schermen.

Voldoende licht binnen, maar natuurlijk geen zicht naar buiten.

Het doek is verkrijgbaar bij Zeilmakerij de Vuurtoren in Lemmer.

Naschrift:

Tijdens de mooie vakantie in 2013 hebben wij al volop gebruik gemaakt van het doek. Het is een groot succes. Zelden zo tevreden met een aankoop!

Met groet, Jan

Forever wordt Neeltje, deel 5

Klik hier voor deel 1
Klik hier voor deel 4

Het verfwerk is gereed! Een laatste rondje rond de boot in de schildershal:

De boot wordt hierna bij Loedeman binnengezet voor de montage van alle onderdelen (zie plaatje van 8 februari onderaan dit bericht). Dan is een omvangrijke onderhoudsbeurt klaar. Over twee maanden gaat het schip als Neeltje te water en nieuwe avonturen tegemoet. Wij nemen u weer mee op reis, tot dan! Jan

Naschriften :

2 februari 2013 : Neeltje staat nog in de schildershal. Goed beschermd onder plastic, in verband met spuitwerk aan andere schepen.

8 februari 2013 : Het laatste montagewerk bij Loedeman is begonnen. De kuipbankjes zijn al geplaatst. Het schip gaat over een week weer als nieuw naar buiten.

Het schip heeft bijna drie maanden binnen gestaan. Drie mooie maanden. Veel gezien en geleerd. En ook een erg fijne tijd door de hartelijke contacten met alle medewerkers van Klaver en Loedeman!

Teak schoonmaken door te schuren

Neeltje is bijna klaar. Van het lakwerk rest nog de antislip op de dekken en de rode antifouling op het onderwaterschip. Daarna gaan we weer opbouwen.

De vloerroosters van teak lagen er nog net zo bij als toen ze van de boot afkwamen. Ik was gewend om deze in het voorjaar af te spuiten of met een borstel te schrobben. De timmerman gaf aan dat je dan het zwakke hout weg spuit of borstelt. Even opschuren geeft ook een mooi resultaat en spaart het hout. Het mooiste resultaat krijg je door de roosters uit elkaar te schroeven, maar dat ging mij te ver. Schuren kan met korrel 100.

Verder nog wat plaatjes van vandaag. De lak is letterlijk als een spiegel!

De voorbereiding voor het aanbrengen van het antislip:

De kuip is klaar en wacht op het definitief aanbrengen van het nieuwe teak. De eerder getoonde vloerroosters kunnen na montage van het motorluik weer geplaatst worden. Stuurwiel en console komen ook nog aan de beurt.

Wordt vervolgd.

Polijsten van roestvrij staal

De boot wordt geschilderd. In Elburg is men begonnen met het spuiten van de toplagen. Het resultaat toon ik in het volgende bericht.
Verschillende onderdelen liggen nu te wachten op montage. Onderdelen van onbehandeld teak, gelakt oregon pine of roestvrij staal, meestal verweerd. Het is niet fraai om de pas geschilderde boot te voorzien van dit materiaal. Dus wordt er geschuurd, gelakt en gepoetst. Maar wat te doen met roestvrij staal?

Op internet is een handleiding gauw gevonden. Op You Tube staan genoeg demonstratiefilmpjes. Maar meestal toont men professioneel en kostbaar gereedschap. Is er iets voordeligs wat goed bruikbaar is? Jazeker:

De plaatselijke "ijzerwarenwinkel" Dullaert Zutphen had o.a. deze set van Wolfcraft liggen. Daarmee kunnen we met een boormachine aan het werk. Let op: Niet te lichte hobbyboormachine gebruiken. Er is nogal wat zijwaartse druk nodig. De getoonde set heeft een sisalborstel en een katoenen lappenborstel en bijbehorende pastablokjes.

De behandeling van het rvs kent 4 stappen:

1. Voorslijpen met schuurpapier korrel 400
2. Voorpolijsten met de sisalborstel
3. Polijsten met de katoenen lappenborstel
4. Eventueel hoogglanspolijsten met flanel

Het resultaat na stap 3 is voor mij voorlopig voldoende. Het is een eenvoudig werk, maar reken wel op vuil. De polijstpasta geeft een vette smurrie die overal in gaat zitten. Polijsten thuis of op de boot betekent dus ook het heel goed beschermen van de omgeving.

Nog een internetsite met duidelijke informatie: De polijstwinkel

Succes!

Forever wordt Neeltje, deel 4

Klik hier voor deel 1
Klik hier voor deel 3

Inmiddels staat ons scheepje in Elburg al weer drie weken binnen. De firma Klaver is gisteren begonnen met het spuitwerk. De eerste lagen voorlak zijn aangebracht. Het oppervlak wordt later nogmaals geschuurd en bijgewerkt. Daana volgen de toplagen in keur.

De plaatjes van vandaag:

"Lady in white....."

De firma Loedeman heeft de kuipbankjes klaar.
Deze zijn nu even los geplaatst en pasklaar gemaakt.

Ik krijg nu al weer zin in het vaarseizoen!

Klik hier voor deel 5

Forever wordt Neeltje, deel 3

Klik hier voor deel 1
Klik hier voor deel 2

Code oranje! Buiten een sneeuwstorm, binnen is het lekker warm. Zeker ook in de schildershal in Elburg. In deze week zijn alle slechte plekken bloot gelegd en is men begonnen met schuren, vullen, schuren......

Na de Amerlock 400 epoxy primer (zwart) wordt eerst een vullaag EUP plamuur aangebracht (roze). Daarna volgt nog afwerkplamuur.

In de kuip is het motorluik verwijderd. De opening is dichtgezet met een plaat hout. In de (nu zwarte) gleuf zitten twee openingen voor de afwatering. De kuip heeft hiermee in totaal 6 loospunten. Voorafgaand aan de montage moet ik hier nog een foto maken met het zicht op de motor, dat zie je anders nooit meer.
Naschrift 2 februari 2013: Die foto vindt u terug onderaan het bericht: De motorkamer

Op deze plek geen anker meer.

Het mooie aanzicht is er nu wel even af. Na het behandelen en opvullen van de slechte plekken wordt de romp geheel glad geplamuurd en geschuurd. Dan volgt het spuitwerk, maar zover zijn we nog niet.
Het onderwaterschip was in 2008 behandeld. Deze krijgt alleen een nieuwe laag antifouling.

Bij Loedeman zijn de bankjes uit Teak bijna klaar. Houtbewerking is en blijft een fantastisch vak!

En thuis is er ook wat te doen. De nagelbank blijft blank gelakt. Ik zou ook zonder kunnen, maar iets moet nog herinneren aan de oude zeilvaart.

Klik hier voor deel 4

Forever wordt Neeltje, deel 2

Klik hier voor deel 1.

Onze motorsailer wordt in Elburg flink onder handen genomen. Zoals al in deel 1 vermeld verandert kleur en naam. Om een eerste indruk te geven hierbij de tekening van de nieuwe kleurindeling en daaronder de oude indeling.

De oude kleur blauw, Mauritius Blue (International 018), leek bij matig licht, zeker in combinatie met de witte band, bijna zwart. Die combinatie deed mij altijd denken aan de oorlogschepen uit de tijd van de (Forever) Vliegende Hollander ....
Daarom nu één tint lichter. Ik heb ook gekozen voor zo weinig mogelijk kleurovergangen. Elke kleurovergang geeft bij onderhoud extra werk. De kleur van de bovenbouw laat ik daarom aanbrengen tot dekhoogte. De witte bies boven de waterlijn blijft, maar met een kleurovergang minder.
De nieuwe kleur van de romp wordt Carinthia Blue (AWL Grip H 5342)
De kleur van de opbouw blijft ongeveer gelijk, Oyster White (AWL Grip H 8139)
Op de volgende afbeelding een vergelijk.

En dan het beeldverslag van vandaag:

Alle afneembare onderdelen zijn verwijderd. Bij de schootrail was dat niet goed mogelijk. De schootrail is bevestigd met bouten. De bijbehorende moeren zijn niet meer bereikbaar. De rail blijft daarom zitten. Om overal bij te kunnen moet het motorluik ook nog weg.
Na het verwijderen van de onderdelen wordt elke roestvorming grondig weggeslepen:

De kaalgeslepen plekken worden eerst met een roestwerende epoxyprimer behandeld. Hiervoor is Amerlock 400 gebruikt. Door de kleur van dit goedje is de opbouw nu een zwart-bonte verschijning:

Ondertussen wordt er bij de buren gewerkt aan het teak uit de kuip. De bankjes krijgen een nieuw teakdek en worden 5 cm hoger. Dat laatste om al zittend beter zicht naar voren te hebben.

Klik hier voor deel 3

Forever wordt Neeltje, deel 1

Een stalen boot blijf je schilderen. Dat is niet zo erg, als de basis maar goed is. Jaarlijks beschadigingen en enkele roestplekjes bijwerken is goed te doen. Het wordt erger als de lak aan het einde van de levensduur is. Dan zijn grotere oppervlakken aan de beurt, misschien wel de hele boot. Dat is nu het geval bij onze motorsailer. In juni ontdekte ik al verbrokkeling van de lak. Na een zomer op zout water werd nog duidelijker dat we niet aan een grote schilderbeurt ontkwamen. De grote vraag is dan: zelf doen of laten doen. Zelf doen vraagt veel tijd, laten doen is kostbaar. Veel tijd hebben we nog niet. En we hebben ook geen ploeg kennissen klaar staan die wel even een maand lang gaat schilderen. Met zelf doen is de kwaliteit van professioneel schilderwerk ook niet te benaderen. Dus dan toch maar een offerte aangevraagd. Vervolgens vraag je je wel drie keer af waarom je aan een stalen boot begonnen bent ....

Maar na enige bedenk- en gewentijd kwamen we tot de conclusie dat nu investeren jarenlang veel minder werk en veel meer vaarplezier betekent. Uiteindelijk hakten we de knoop door en staat de boot nu binnen bij Klaver in Elburg.

Als er dan toch geschilderd wordt: Dan maar gelijk in de door ons gewenste kleuren. En dan die naam: Forever..... We gaan zeker nog een tijdje door, maar voor altijd? Daar geloven we niet in. En bijgelovig zijn we trouwens ook niet, dus een andere naam moet kunnen. En de naam wordt Neeltje. Lekker oud-Hollands, past wel bij ons "klompje". En er is nog een reden voor, maar die vertel ik hier niet.... Volgende keren meer over de nieuwe kleur en de naamswijziging, maar nu eerst wat plaatjes van vandaag:

Alles moet van het staal af, ramen, rails, lieren, noem maar op.

De boot wordt kaal.

De kuipbanken zijn verwijderd. Deze krijgen bij de firma Loedeman een nieuw teakdek. (De werkplaatsen van Klaver en Loedeman staan in Elburg naast elkaar) Loedeman verzorgt ook de demontage en de montage van ramen en andere onderdelen.

Klik hier voor deel 2.