Draaipunt!

Neeltje in een draaiende kraan. Dat was ook nieuw, naast een nieuwe ligplaats en een nieuwe winterstalling. Het is ons goed bevallen om eens te veranderen.

 

Neeltje is langs de kade onder de kraan geschoven.

Het achterstag is weggenomen en de giek ligt op het dak.

( jachthaven Lunegat, 5 september 2018) 

 

 

En zo draait de boot de kade op.

 

 

Op de afstandsbediening ziet de havenmeester ook het gewicht van het schip: bijna 12 ton.

 

 

Dan mag de schipper aan het werk. Spuiten maar.

 

 

Klaar voor de bok!

 

In de afgelopen weken genoten we nog van het verblijf op onze boot. Een paar keer lekker zeilen en ook wandelend of fietsend veel genieten van de nog steeds heerlijke temperaturen.

 

 

"Fingerspitzengefühl"…..

 

 

Nog steeds zomer.

 

 

Maar 's avonds wordt het al snel donker...….tijd om in te pakken.

 

Onze boot staat na 22 jaar Elburg nu bij Dokkumer Nieuwe Zijlen in de winterstalling. Een nieuwe thuishaven en een nieuwe winterstalling markeren ook ons draaipunt. Nu we allebei alle tijd hebben doen we ook samen de bootwerkzaamheden. En dat is wel zo gezellig! We liggen nu ook dicht aan zee. Bij goede gezondheid en goed weer kunnen we volgend jaar zo weg! 

 

Wij wensen alle lezers een goed winterseizoen en tot in het voorjaar van 2019.



 

Jan en Liesbeth.

 

 

 

De checklist

 

Zonsopkomst, gezien vanaf onze ligplaats in haven Lunegat.

Voor het eerst ligt onze boot op ruim twee uur autorijden van huis. We zijn benieuwd hoe ons dat bevalt. De autorit er naartoe kan gelukkig via een mooie route door Salland, Drenthe en Oost-Friesland. De afstand blijft echter voor ons te groot om even op en neer te rijden. Even naar de boot omdat je iets vergeten bent is er niet bij. Een checklist is dan handig. Dat geeft je rust. We lieten de boot al eens achter aan het Noord-Oostzeekanaal. Toen had ik al een checklist opgesteld. Die gebruiken we nu weer.

 

De checklist.

 

(en zolang we de sleutels nog hebben blijft Brunsbüttel nog in beeld......) 

In de afgelopen dagen waren we weer op de boot. Onze haven ligt aan het Dokkumerdiep, tussen Dokkumer Nieuwe Zijlen en het Lauwersmeer. Vooral het eerste stuk, direct na de haven, is prachtig vaarwater. Op maandag konden we volledig onder zeil terug. Daarbij was het oppassen voor de ondiepe kanten van het vaarwater. De minst gemeten diepte in de geul was nu 2,90 m, maar vlakbij de recreatiebetonning gaat dit richting 1,50 m. Vooral bij drukke vaart blijft weinig ruimte over.

 

Zeilend over het Dokkumerdiep.

 

In Lauwersoog heeft men aan de dijk ten zuiden van de visafslag een passantensteiger gebouwd. Zo is Lauwersoog te bezoeken zonder een ligplaats in de haven te moeten opzoeken. Een heel mooi initiatief! Even aanleggen en bijvoorbeeld een terrasje pakken bij " 't Booze Wijf " geeft een perfect vakantiegevoel. En als er dan een lekker fris zeewindje komt die je terug naar de thuishaven blaast kan de dag niet meer stuk.

 

De nieuwe passantensteiger in Lauwersoog, een mooi initiatief!

Zo genieten wij van de natuur aan het Lauwersmeer. Door mijn knieblessure dit jaar geen grote vaartochten, maar wel een heerlijk vakantiegevoel. En ook volgend jaar liggen we nog op slechts 1,5 uur varen van de zee!

 

In stilte langs het ruisende riet. Dat geeft zo'n fijn gevoel.

 

Wordt vervolgd, Jan 

We zeilen weer!

Het heeft even geduurd maar op maandag 2 juli kon de boot in het water en op woensdag zeilden wij 's morgens uit de haven van Urk het IJsselmeer op. Door een ontsteking in mijn rechterknie was varen lange tijd niet mogelijk en heeft Neeltje twee maanden in Elburg staan wachten.

 

Vroeg in de ochtend voor de kust van Urk, het zeilgevoel is terug.

We hebben de boot naar de haven Lunegat aan het Lauwersmeer gevaren. Dat is voor deze zomer de ligplaats. Afhankelijk van mijn knie (en van het weer) gaan we van daar uit tochten maken. We hopen ook nog een keer "buitenom" te varen.

 

Neeltje in jachthaven Lunegat (gemeente Noordoost-Friesland) in het Lauwersmeergebied.

Een tocht naar de Oostzee ging dus weer niet door. We zijn eind mei nog wel met de auto naar Rügen gereden. Onze eerste vaartocht van dit jaar was dan ook met onze Fiësta op de veerpont!

Onze "Oostzeetocht" van 2018: de Wittower Fähre

Het was erg teleurstellend dat we niet nog een keer met de boot konden gaan. Het was een bijzonder mooi voorjaar met heel rustig weer. En, heel opvallend, eind mei nog erg weinig boten op het water en in de havens van Rügen. Mochten we ooit nog een keer met de boot Rügen aan doen: In het zuiden gaan we beslist naar de haven van Lauterbach en in het noorden moet Lohme aangelopen worden.

 

Een pareltje op Rügen: het haventje van Lohme met op 31 mei nog slechts twee gasten.

Maar zien wat volgende jaren gaan brengen. We merken dat we wat ouder worden en moeten onze tochten wat beperken. Ik sluit nog niets uit. Zeilen blijft mooi, dan maar wat minder.

 

Prachtig zeilweer op 8 juli. (Lauwersmeer bij Oostmahorn)

Wordt vervolgd, Jan

Vaarklaar

Na het laswerk, zie voorgaand bericht, wilde ik nog wat bijplekken. Daarvoor moet het droog weer zijn en liefst niet al te koud. Voor deze week werd al ruim van tevoren droog zomerweer voorspeld en ik heb daarop gewacht. Het weer werd daadwerkelijk zomers met een recordtemperatuur van 28 graden op donderdag 19 april, ongekend! Voor diegenen die al op het water waren natuurlijk helemaal fantastisch, maar ik was er ook erg blij mee.

Naast de eerder onderzochte plekken op het onderwaterschip heb ik nog een aantal kleine plekjes behandeld aan dek: Een paar beschadigingen op de railing, een tweetal op de pet van het salondak en een roestplek bij één van de twee loosgaten in de gasbun. De antifouling is plaatselijk bijgewerkt.

Tegelijk is de boot weer schoongemaakt, nagekeken en ingericht. Enkele zaken zijn vervangen waaronder een tweetal anodes. Al met al vier werkdagen achter elkaar in stralende zonneschijn. Nu heb ik zin in varen!

Neeltje is vaarklaar en staat bij 28 graden in het zonnetje, Elburg 19 april 2018

 

Wij wachten nog even tot we vanaf 1 mei beiden alle tijd hebben. Dan gaat de boot het water in. Hopelijk is het in mei net zo mooi weer als in deze aprilweek.

Ik bericht na afloop over onze tochten en belevenissen in deze zomer.
Ik wens jullie allemaal een goed vaarseizoen en tot later.

Jan

Huiddiktemeting en laswerk

Instandhouding: "Het treffen van maatregelen en het uitvoeren van werkzaamheden om het object te behouden voor het gestelde doel."

 

 

Het instandhoudingswerk aan deze spoorbrug gaat continu door.

Forth Bridge, Queensferry, Schotland 1995.

Bij een stalen schip krijg je het gevoel ook continu bezig te zijn met instandhouden...

Huiddiktemeting

Het casco van ons schip is volgend jaar 30 jaar oud. Aan de buitenzijde ziet het er nog strak uit. Maar hoe is de binnenzijde? Op die delen waar geen betimmering zit is geen enkel probleem te zien. Achter betimmering is natuurlijk niets zichtbaar. Ik benaderde Blonk Jachtexpertise uit Harderwijk en liet de huiddikte meten. Zie: http://www.blonkjachtexpertise.nl/huiddiktemeting

Ik wilde geen rapport maar alleen zelf weten hoe de huiddikte was van het onderwaterschip. Neeltje heeft een wanddikte van 4 mm, het vlak is 8 mm dik en de kielzool 10 mm. Die waarden werden ook keurig gemeten. Geen roestvorming dus, behalve op één enkel punt aan zowel stuurboord- als bakboordzijde: ter hoogte van de bodem van de ankerkettingberging. Tot mijn verbazing waren de twee plekken al een keer met plamuur behandeld. Nu waren ze met een priem door te slaan.

Ai, ai, twee gaatjes in de boot..... dat was schrikken!



 

De 10 cm brede dubbeling (5cm uit hart gaatje) wordt doorgetrokken tot aan de steven.

 

Naderhand hoorde ik dat roestvorming in de ankerkettingberging een veel voorkomend probleem is bij stalen schepen, zelfs bij extreem dure jachten. De opgehaalde ketting neemt water en vuil mee naar binnen. Ook kan regenwater of overkomend buiswater in de opening op het dek lopen. Dat water moet worden afgevoerd. Daarvoor is in mijn schip een leiding gemaakt naar een bilgputje. Dat daar nooit water uit kwam had bij mij een belletje moeten doen rinkelen. De leiding bleek totaal verstopt te zijn! Waarschijnlijk al vele jaren. Daardoor bleef er water staan en dat geeft natuurlijk roest onderin de kettingberging en aantasting van de bootwand.

Laswerk

De oplossing: Laswerk! "Ach," zei iemand tegen mij, "daar zet je zo een plaatje tegenaan". Zo makkelijk gaat dat echter niet. Lassen geeft ter plekke een zeer hoge temperatuur. Dat kan hout makkelijk in brand zetten. Gelukkig was er ter plekke slechts gedeeltelijk een betimmering. Die heb ik kunnen verwijderen.
Tijdens het lassen bleef ik binnen als brandwacht. Dat is een voorwaarde om veilig te kunnen lassen. Eventuele vlamvorming is dan direct te doven. Gelukkig hoefde ik niet in actie te komen. Het lassen veroorzaakte alleen het smelten van de coating. Ik kon het lassen dan ook aan de binnenzijde volgen! Dat ging wel gepaard met een behoorlijke (en stinkende) rookontwikkeling. Soms werd het ijzer even rood. Ik kon me voorstellen dat brandbaar materiaal dan direct vlam zou vatten. Lassen aan de buitenzijde kan dus echt niet zonder zicht op de binnenzijde.

De lasser Jan Moinat is hier de lasnaden aan het bijwerken.  

Ik heb gekozen voor een kleine dubbeling ter hoogte van de bodem van de ankerkettingberging. Een extra plaatje van 4 mm tegen de bestaande wand. Het mooiere en mogelijk ook duurzamere vervangen van een stuk wand was voor mij te ingrijpend.

 

Het schoongemaakte staal is direct voorzien van een laag primer, aan buiten- en binnenzijde.

 

Het is van belang dat de openingen aan de binnenzijde goed worden afgesloten. Ik ga epoxyplamuur aanbrengen. Later worden nog meerdere lagen primer aangebracht en aan de binnenzijde naast een coating ook  een bekleding om het beschadigen door de ankerketting tegen te gaan.

 

Wordt weer vervolgd, Jan





De bakens verzetten ....

In deze donkere dagen voor de Kerst eens de tijd genomen om alle wijzigingen op mijn vaarkaarten te verwerken. Die wijzigingen zijn in de loop van afgelopen zomer ontvangen.

Ik had in april van dit jaar bij NV Verlag de complete serie kaarten gekocht voor een reis naar de Oostzee. Deze kaarten zijn dan eigenlijk al verouderd omdat ze enige tijd daarvoor al zijn getekend. Pas in de loop van mei verschenen de eerste wijzigingen om de kaarten bij te werken.
In de loop van de zomer komen dan per maand meer wijzigingen. Die van mei komen meestal nog op tijd voor de vaartocht maar eenmaal onderweg zie ik de volgenden niet meer. En dat kan soms voor verrassingen leiden...

 

Knippen en plakken!

De digitale kaarten in de computer laten zich gemakkelijker bijwerken....

We weten dat de waterdieptes op het wad continu wijzigen. Daar komen wij niet. Maar wij maken wel gebruik van de zeegaten tussen de eilanden om havens aan te doen. De harde eb- en vloedstroom maakt de geul tussen de eilanden voldoende diep. Het probleem ligt echter boven de Eilanden waar de stroomsnelheid afneemt en zand afgezet wordt. Vooral bij de kleinere gaten onstaan hier ondiepe drempels. Een aanlandige harde wind zorgt dan voor grondzeeën die zeer gevaarlijk kunnen zijn. Voor deze plekken heb ik vrees en wil daarom zo goed mogelijk de laatste gegevens weten. De vaarwegbeheerder verlegt de tonnen van de route als verzanding dat noodzakelijk maakt. Zo is het Westgat tussen Schiermonnikoog en Ameland al eens ingrijpend verlegd en is het Plaatgat helemaal niet meer betond. Maar bij de Duitse Wadden maakte men het in 2017 helemaal bijzonder:

 

 

De verschuiving in 2017 van de vaargeul naar de Accumer Ee.

 

In mei kwam een wijziging uit met daarin een verlegging van de aanloop Accumer Ee in oostelijke richting. Die werd gevolgd door een wijziging in westelijke richting in juli van datzelfde jaar. Je zal onderweg maar slecht zicht hebben. Ik wil om die reden altijd de laatste positie van alle tonnen in mijn GPS hebben staan via de site van Nautin.nl . Nog een voorbeeld:

 



De verkenningston Harle werd ca. 3350 m verlegd in westelijke richting.

Maar dit zijn wel uitzonderingen. Op de Oostzeekaarten verandert er doorgaans niet veel. Meestal betreft het de plaatsing van (tijdelijke) meettonnen. Opvallend in 2017 was het weghalen van de aanduiding van een windmolenpark ten noordwesten van het Deense eiland Lolland. Toch bijzonder in deze tijd.

Door het werken met deze kaarten zijn de gedachten weer eens bij de boot die sinds september staat te wachten in Elburg. Het lukte in de laatste jaren niet om lang met de boot weg te zijn. Het weer was te onstabiel op de momenten dat bemanning beschikbaar was. Daardoor bleef het varen beperkt tot de vakanties van de schipperse. En ook in die vakanties was het weer vaak slecht.

Maar die situatie gaat nu veranderen!

De schipperse heeft de bakens ook verzet en heeft vanaf mei 2018 alle tijd. Wij kunnen daarna samen weg wanneer we dat willen. En daar hebben wij beiden heel veel zin in!

Een stil protest....

Een stil protest, want weinigen zullen dit lezen, maar ik moet het kwijt. Aansluiten bij actiegroepen, protesteren bij bestuurders, het zal niet helpen. O ja, een beetje verder naar het oosten, hier en daar een beetje hoger, maar het gaat door .............

 

Avondrood, een mooie periode is voorbij..... (Ketelmeer 2006) 

Nederland wordt steeds voller. En daarmee bedoel ik niet de bevolking. Oké, ook het inwoneraantal groeit nog steeds en ook dat kost ruimte. Maar gelukkig blijft er nog steeds ruimte genoeg om de drukte te kunnen ontvluchten. Maar wij willen steeds meer en wij kunnen ook steeds meer. Even niets te doen? Dan maar een weekendje Barcelona. Of een tripje Rome? Mogelijk een warm weekje op Madeira? Het kost weinig en we hebben genoeg dus: Stap maar in het vliegtuig en je bent er zo......
Ach...Schiphol vol? Dan maar een luchthaven in de polder en we kunnen weer vrolijk verder!

 

Vliegtuigstrepen hoog in de lucht, die waren er altijd al. (Ketelmeer 2004)

Jaren lang hebben wij mogen genieten van de rust aan het Ketelmeer. Goed, geheel stil is het nooit, hoog in de lucht trekken de vliegtuigen hun sporen. En ook op het Ketelmeer zijn dalende vliegtuigen voor Schiphol ook te volgen. Maar de stilte was nog hoorbaar. Binnenkort is dat verleden tijd. Met bulderende motoren trekken toestellen dan op om vervolgens laag over het achterland Nederland uit te vliegen. Boven stiltegebieden in Oost- en Noord-Nederland worden wachtgebieden ingesteld.
Omdat wij allen zo nodig even een terrasje moeten pikken in Florence of met onze billen ergens in het hete strand willen zitten worden velen opgezadeld met doorlopend vliegtuiglawaai. Mooi rustig wonen aan de Randmeren? Langs de IJssel of in het wonderschone Salland? Vergeet het maar....

 

Hier kunnen we nu nog genieten. (Ketelmeer 2017)

Ook wij zullen er mee moeten leven. Maar even naar de boot aan het Ketelmeer om van de rust te genieten gaat definitief voorbij. Is het elders dan beter? Waarschijnlijk ook niet helemaal, maar ik krijg hier het gevoel dat wij verstopt raken. Ik heb daar grote moeite mee. Ik voel mij al bezwaard als ik naar het IJsselmeer wil varen en de Ketelbrug gaat alleen voor mij open. De A6 stil leggen omdat ik zo nodig met m'n bootje een eindje verder wil varen. Maar een dergelijk bezwaar voelen vele anderen kennelijk niet.

 

Voorlopig vaart Neeltje door, dan maar naar elders. (Ketelmeer 2016)

Ik denk er dan ook over om komend seizoen (zo nodig met gestreken mast!) toch verder te varen om nog ergens een rustig vaargebied te vinden.

Of dan toch de boot verkopen en met het vliegtuig ergens naartoe? Nee toch........

 

Boven de Engelse kust (boven Bridlington 1994), ik weet het, ook ik!

Wordt vervolgd, Jan

Weer op de bok

De zomervakantie is voorbij. Terwijl de scholen in midden Nederland weer waren begonnen kwam het zomerweer terug. Goed om nog een paar keer het water op te gaan. Maar dat deden er meer. Op  rivieren, vaarten en op de randmeren was het aansluiten in de rij. Op open water was er natuurlijk meer ruimte. Maar 's morgens vroeg is het ook op de randmeren nog stil en daarvan kan ik genieten!

 

Het Vossemeer in de vroege ochtend van 23 augustus 2017.

 

In de eerste helft van september zet ik de boot in de winterstalling. De dagen worden korter en ik verlang dan weer naar de winterhobby. Ik zet de boot ook graag bij kalm en droog weer in de stalling. Wel zo makkelijk bij het opruimen en schoonmaken. Maandag 4 september was daarvoor een heel mooie dag. Neeltje mocht weer richting Elburg.

 

Neeltje "ruikt stal" tijdens een mooie tocht over het Drontermeer.

 

 

Al 22 jaar betekent het zicht op de kerktoren van Elburg voor ons het einde van het vaarseizoen. Dat geeft elke keer een weemoedig gevoel.

 

 

Na de middag op de bok bij Jachtcenter Elburg, 4 september 2017.

 

Na nog een dag opruimen en poetsen staat de boot nu klaar voor de winter. Wat we in 2018 gaan doen? In de komende winter maken we een keuze. Ik hou u op de hoogte in dit Blog. Kijk later nog maar eens.

Met een hartelijke groet, Jan

Wolken Wind en Water

Bij het maken van de volgende foto gingen mijn gedachten terug naar de boekenkast van mijn ouders. Een linnen omslag met een ingeslagen titeltekst "Wolken Wind en Water" in een gestileerde wolk boven water sprak tot mijn verbeelding. De schrijver van dat boek, K. Norel, woonde en werkte in de vijftiger jaren in Enkhuizen. De foto is genomen net ten noorden van Enkhuizen, op hetzelfde water waarop Klaas Norel vaak met Enkhuizer vissers meezeilde.

 

IJsselmeer bij Enkhuizen, 24 juli.

Ik schreef er al eerder over. We gaan al een tijd de zee niet meer op. Hoe mooi dat ook kan zijn. De zee trekt, ook bij mij, maar de uitdaging van lange tochten over vaak onrustig water en met niet te voorspellen weer ging ik niet meer aan. Maar we blijven genieten van de ruimte op het water. Zo vertrokken wij op maandag 17 juli uit Roggebotsluis voor een rondje Markermeer. De titel van dit bericht had ook Zon, Wind en Water kunnen zijn, want zon was er! Opmerkelijk was ook de gunstige wind die ontspannen zeilen mogelijk maakte, ook met onze zware motorzeiler. Alleen op de eerste dag liet de wind ons bij Lelystad in de steek en moest de motor ons naar Lelystad Haven brengen. De volgende dag zijn we met een oostelijke wind naar Monnickendam gevaren, van haven tot haven onder zeil.

 

Tussen Lelystad en Volendam, 18 juli.

In Monnickendam konden we in de haven Hemmeland een plaatsje aan een kopsteiger innemen, een prachtig plekje om enkele dagen te blijven liggen. Op de warme woensdag fietsten we door Waterland. Het weer op de donderdag was er echter minder fraai. We maakten er een leesdag van.

 

Heerlijk plekje om te wachten in Hemmeland, Monnickendam, 20 juli.

 

 

Op de vrijdag kwam de zomer weer terug en wij zeilden met de zuidelijke wind "in de kont" naar Hoorn. Al zeilend hadden we van de vele waterplanten geen hinder. De geringe waterdiepte van ca. 2,6 m viel mij ook op, was het hier vroeger niet dieper?

 

Het lijkt als of er een weg aangegeven is richting Hoorn, 21 juli.

In Hoorn zochten we een ligplaats in de haven van de watersportvereniging. Dat bleek een rustige haven te zijn en de vereniging heeft het er uitstekend voor elkaar! Wij lagen met uitzicht op de Hoofdtoren, wat wil je nog meer? Op zaterdag fietsten we vanaf het station Alkmaar door het duingebied tussen Bergen en Camperduin. Ondanks de vakantiedrukte werd het een bijzonder fraaie tocht. Staande op de Hondsbossche zeewering keek ik over een mooie en rustige zee en dacht: "Toch nog een keer gaan?"

 

Aan de gastensteiger van de WSV. met zicht op de Hoofdtoren in Hoorn, 22 juli.

Op zondag zeilden we verder naar Enkhuizen. De wind nam toe op de nadering van een depressie. 's Avonds kwam de regen. We vroegen ons af wat we zouden gaan doen. Op de maandagmorgen besloten we om (helaas op de motor) naar huis te varen. "In het oog van de Depressie" was er op maandag weinig wind en voor de dinsdag werd krachtige wind voorspeld. Ook de voorspelling voor de rest van de week was slecht. Alleen de woensdag zou een mooie zeildag nog mogelijk maken. Daar hebben we niet meer op gewacht.

 

De wind trekt aan, het wordt minder goed weer, op weg naar Enkhuizen, 23 juli.

Onder een decor van prachtige wolken motorden we op maandag Enkhuizen uit en hielden het nog droog tot op het Ketelmeer. Daar kreeg een eerste bui ons te pakken. Niet erg, de zeilen waren opgedoekt. Voor het eerst dit jaar gebruikten we de ruitenwissers.....
's Avonds gingen de hemelsluizen pas echt open, maar wij hadden een prachtige zeilweek gehad.

 

"In het oog van de depressie", vertrek uit Hoorn op 24 juli.

met groet, Jan

Waar is de IJssel?

Het was vandaag een prachtige zeildag. Vooral die blauwe lucht met mooie "fotowolkjes" was de moeite van het naar de boot gaan zeker waard!

 

Na langzaam opkruisend Schokkerhaven gepasseerd te zijn kan weer meer vaart gemaakt worden met een ruimere koers ten westen van het Keteloog.

Na een miezerig weekeinde had ik zin om even lekker te varen. En als het even kon weer eens onder zeil. Voor een klein rondje zeilen leent het Ketelmeer zich goed. Alleen zo jammer dat er meestal een westenwind staat zodat de meeste tijd wordt besteed aan opkruisen of voor de wind varen. Er was noorderwind voorspeld, maar die kwam helaas wat later. Maar goed, als er dan toch een gangetje van 3 tot 4 knopen gehaald wordt ben ik al weer tevreden.

 

De dijk in het zuiden komt dan snel dichterbij.

Wat mij verder opviel waren de voor een maandag vele (motor)bootjes op het water. Zijn we op het water met z'n allen met pensioen? Met een zeilboot op het Ketelmeer heb je de ruimte, maar varen in een rij motorboten op het randmeer is niet mijn ding.

 

Met de wind achter terug naar het oosten.

En als er dan de volgende vraag gesteld wordt vraag ik mij wel het één en ander af:

Ik besloot bij het verlaten van het Ketelmeer om in alle rust de zeilen op te doeken om me vervolgens in de rij motorboten te voegen richting thuishaven. Naast de IJsselmond en buiten de vaargeul van het Vossemeer ligt voor die handelingen een mooi stukje water. Komt me daar, komende vanaf het Ketelmeer, een motorboot naast me liggen en de schipper vraagt: "Mag ik wat vragen, waar is de IJssel?"

met groet, Jan

Samen varen is leuker.

 

Een zomerse dag op 17 mei in jachthaven Lunegat bij

Dokkumer Nieuwe Zijlen 

Dit voorjaar was een bijzonder voorjaar. Eind maart zomers, begin mei nog stevige nachtvorst en in juni een regionale hittegolf. De kou in de voorjaarsvakantie van de schipperse gaf ons nog reden om samen te gaan wandelen in het Sauerland. Maar een voorspelde weersverbetering voor half mei deed mij besluiten om maar eens alleen met de boot op pad te gaan.

 

Op 26 mei was het in de ochtend nog windstil.

Dokkumer Nieuwe Zijlen.

Ik wilde proberen om Neeltje al vast een eind weg te brengen. Daar kwam ik (letterlijk) van terug. Ditmaal was niet (te) harde wind de reden. Het alleen op de boot zijn viel mij erg tegen. Niet tijdens het varen, maar vooral in de havens. Dat vond ik echt ongezellig. Na een kort verblijf in het Lauwersmeergebied ben ik dan ook weer terug gevaren.

 

Op volle kracht ...... terug.

Lemmer verdwijnt op 1 juni snel achter de horizon.

Was het toeval of een voorgevoel? Ik was in ieder geval blij om met de boot weer in de thuishaven te zijn:
Na thuiskomst bleek dat de motor aandacht vergde. Er was te veel vuil in de anders brandschone ruimte. Dat kwam deels door een versleten V-snaar. Maar er was meer aan de hand. Na verwijdering van de warmtewisselaar bleek dat het uitlaatspruitstuk lek was. Dat kan een serieus probleem zijn, maar gelukkig had de fabrikant Vetus nog een origineel exemplaar liggen voor de 28 jaar oude motor.
En als er dan toch gesleuteld moest worden: De werking van de kleppen is gecontroleerd en de al even oude dynamo is op de proefbank gezet. Dat bleek allemaal perfect in orde.

 

Zo zie ik de motor zelden. Het kleppendeksel is afgenomen om de werking van de kleppen te controleren. In het midden het nog te vervangen uitlaatspruitstuk met een gat in het "droge gedeelte". Hierdoor is ook de warmtewisselaar (rechts) zwart geworden.

Zo werd er in de hete dagen van juni niet gevaren maar gesleuteld, schoongemaakt en gewacht op onderdelen. Jammer, maar ook een gelegenheid om zelf ook nog eens goed te "resetten".
Nu ook de motor weer prima in orde is heb ik al weer zin om langer weg te gaan. Maar niet alleen! Misschien lukt dat dit jaar nog niet. Maar er komen hopelijk nog veel mooie jaren waarin dat wel kan. Neeltje wacht wel. De schipper ook.

Vandaag is het nieuwe spruitstuk geplaatst. Toen ik daarna weer thuis kwam bleek dat de schipperse twee sleutelhangers had gekregen. De naam van de bekende actie heeft voor ons een tweede betekenis ......

 

"Varen doe je samen!"

met groet, Jan